Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Μες του τρελού τα όνειρα

Μες του τρελού τα όνειρα

παίρνουνε σάρκα και οστά

όμορφες ξανθές γυναίκες

με χαμόγελα ζεστά

μες του τρελού τα όνειρα

δεν μας γερνούν τα χρόνια

δεν μας αγγίζουν οι βροχές

και αγαπάμε αιώνια

μες του τρελού τα όνειρα

οι άνθρωποι μιλάνε

μόνο για αγάπη και φιλιά

το χρήμα δεν κοιτάνε

γι' αυτό ο τρελός όταν ξυπνά

μ' αυτά που βλέπει, φεύγει

ο κόσμος του φανταστικός

μες τα όνειρά του τρέχει

και το μυαλό…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την panagiotis7 στις 7 Αύγουστος 2010 στις 12:41 — 7 σχόλια

Βροχή Μου Καλοκαιρινή (10η Συλλογή)

Νύχτα, βροχή , σελήνη ,

με τ’ ασημί να ντύνει ,

τις στάλες που σπαθίζαν τον αγέρα ,

που ‘πέφταν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 7 Αύγουστος 2010 στις 9:15 — 10 σχόλια

η γέννηση μιάς γυναίκας

σκύβει ο πατέρας σε χαϊδεύει με στοργή

και μ ευλάβεια και έκσταση σε πιάνει

βλέπει το τοσοδούλικο σου κορμάκι να ριγεί

σαν μια προέκταση του Είναι του στη γη

και νοιώθει πως ποτέ δεν θα πεθάνει

κι η μάνα μ ευτυχία περισσή

ρόδινα όνειρα για σε χίλια πυργώνει,

όλος ο κόσμος πια για κείνη είσαι σύ

θέλει τη ζήση σου χρυσή

και τ όνειρο της πάντα να σε καμαρώνει

και οι γιαγιάδες κι οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την marakos στις 6 Αύγουστος 2010 στις 19:48 — 3 σχόλια

Αυγουστιάτικος πυρετός.

Ένας ραγισμένος ουρανός γεμάτος άστρα φλεγόμενα,πρίν χρόνια άγνωστα,σ'ένα όνειρο παιδικό που δε τελείωσε ποτέ..

Νύχτες φαντάσματα,οι άνθρωποι κοιμούνται βαριά,θεοί με γιγάντια φτερά σκύβουν πάνω από τις πόλεις,σοκάκια ύποπτα που οδηγούν Αλλού,ένας φυλακισμένος που μόλις δραπέτευσε κοιτά έκθαμβος την κόκκινη πανσέληνο,πυροβολισμοί,αίμα πηχτό,σκιές που μοιρολογούν..

Στοές υπόγειες,πολιτείες ολόκληρες,δίχως φώς,γεμάτες μυστήρια,αναπνέουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 5 Αύγουστος 2010 στις 22:40 — 2 σχόλια

ΕΝΤΕΧΝΕΣ

Είμαστε σε ματ παρέες

άδουσες , μελωδικές...

Στο πεντάγραμμό τους νήμα

μύριες νότες με σπουδές

νου και έντεχνου χεριού τους

δείχνουν εύρος και μορφές...

Τις γραφές τιτλοφορούνε

σ` έργο έχουν τι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 4 Αύγουστος 2010 στις 7:30 — 16 σχόλια

Ελάχιστο χρονοπέρασμα

Ξεχάστηκαν τα όνειρα

μέσα απ' την διήληση
των αντιδράσεων μας,
και σε αφόπλησε το είδωλο,
έτσι οπως το ενέπλεξα
στο επίπεδο ανδοιάνωσης...

Η αδράνεια μετουσειώθηκε
απο’ τα χείλη σου και ανοίξαμε
μια άλλη υπαρκτή πύλη,
ασαφή και μη συντηριτική,
αφού δεν μας δόθηκε
το ελάχιστο χρονοπέρασμα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 4 Αύγουστος 2010 στις 2:00 — 3 σχόλια

Η γατούλα σε διακοπές

Μοναχούλα η Οθέλα

αγκαλιά με το πισί,

κάτω από μια ομπρέλα

σε προσμένει στο νησί.

Είναι κρίμα κι αμαρτία

στα Ιόνια νησιά

συντροφιά στην παραλία

να 'χω μόνο τα πισιά.

Έλα να αλοίψεις λάδι,

την πλατούλα, την κοιλιά

κι έχω γίνει παξιμάδι

μοναχή στην αντηλιά.

Μ' έκανε καβουρντιστήρι

του ηλίου η ακτίς,

μα ακόμα στο ποτήρι

είμαι όμως να με πιεις.

Ρεφρ.

Στo νησί για Αφρικάνα

με περνάνε κι εγώ ντρέπουμ'

τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 4 Αύγουστος 2010 στις 0:30 — 31 σχόλια

Άλλος 'νας χρόνος πέρασε

Άλλος 'νας χρόνος πέρασε

γεμάτος στη ζωή μου

διπλά όμως με γέρασε

και πόνεσ'η ψυχή μου

Οι αγωνίες μου πολλές

καθώς και τα ξενύχτια

της σιωπής υπερβολές

κι άμουσα καρδιοχτύπια

Στη συννεφιά μου ξαστεριά

ψάχνω να βρω και ήλιο

και η σκληρή η μοναξιά

να βρει αλλού βασίλειο

Άλλος 'νας χρόνος πέρασε

γεμάτος αυταπάτες

και μαύρο δάκρυ έπεσε

ανέλπιδο στις στάχτες

©…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Αύγουστος 2010 στις 8:00 — 8 σχόλια

ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΒΑΣΑΝΑ

ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΒΑΣΑΝΑ

Μία ζωή με βάσανα,

βγάζω απ’ τη φωτιά τα κάστανα,

μία ζωή με βάσανα,

στιγμή δεν ανάσανα.

Σιγά-σιγά μεγάλωσα,

και με τον ήλιο μάλωσα,

σιγά-σιγά μεγάλωσα,

κουτσά-στραβά τα μπάλωσα.

Τα έχω κάνει θάλασσα,

τα σχέδια μου χάλασα,

τα έχω κάνει θάλασσα,

ακόμα δε το κατάλαβα.

Κέρδισα τα παράσημα,

να βγάζω για μάσημα,

κέρδισα τα παράσημα,

όλα εξαγοράσιμα.

+… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 2 Αύγουστος 2010 στις 19:34 — 9 σχόλια

Απών.

Είμαι ένας πίνακας μελαγχολίας,ένα λιβάδι φθινοπωρινό με λουλούδια μαραμένα..

Οι δόλιες στιγμές μου,φύλλα νεκρά στις όχθες του Σηκουάνα που τα πατούν αδιάκοπα περαστικοί εραστές..

Τα νιάτα μου βοριάδες και κυκλώνες,χαμένοι σε χώρες μακρινές,ανάμεσα σε μάχες,θάνατο και γκιλοτίνες που αστράφτουν γυαλισμένες..

Μετρώ χρόνια μυριάδες κι ατέρμονες εποχές που χαθήκαν μα όλο πίσω γυρνούσαν,για να φύγουν και πάλι,αδέσποτες,μέσα στα ηλιοβασιλέματα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 2 Αύγουστος 2010 στις 16:59 — 4 σχόλια

Είμαι το εκατοστό...

Τα ψηφία τά 'χω τρία,

είμαι το εκατοστό,

ποίημα του Στιχοπλάστη,

είμαι εγώ το πιό σωστό !!!…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 2 Αύγουστος 2010 στις 16:30 — 14 σχόλια

Τα γενέθλια του Στιχοπλάστη...

Ο Στιχοπλάστης αύριο

γενέθλια γιορτάζει,

η ντραμιζάνα η παλιά

βογγά κι αναστενάζει !…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 2 Αύγουστος 2010 στις 16:29 — 27 σχόλια

Σαράντα πέντε μάστοροι...

Μη πιό κάτω πλήζ...

Κάνει τζίζ !!!…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 2 Αύγουστος 2010 στις 16:00 — 9 σχόλια

Θρίλερ...

Χορεύει η θλίψη φυσαλίδα του θανάτου,

μικραίνει η φλόγα απ' την ανάσα των θηρίων,

μες στους διαδρόμους νεκρικών κοιμητηρίων

στριφογυρνάς σαν ναυαγός στο πέρασμά του.

Πεθαίνει η μέρα μ' ένα φύσημα τ' ανέμου,

σ' ένα υπόγειο ξεχασμένο το φυτίλι,

τίποτα πια δεν περιμένεις να σου στείλει

να ξαναζήσεις την ανάσα του πολέμου.

Χορεύει η θλίψη ένα μπλούζ των κρεμασμένων,

κρατάς συνθήματα των τοίχων στη μασχάλη,

σπάζεις στο τοίχο ένα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την panagiotis7 στις 2 Αύγουστος 2010 στις 13:47 — 6 σχόλια

ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ..ΓΕΡΟΙ

Προστέθηκε από τον/την marakos στις 2 Αύγουστος 2010 στις 10:00 — 2 σχόλια

ΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ....

ΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ…

Τι επειδή είμαστε φτωχοί,

δεν έχουμε εμείς ψυχή,

τι επειδή είμαστε τρελοί,

οι άλλοι είναι πιο καλοί.

Έτσι καλοφαίνεται,

στη καρδιά να φλέγεται,

γιατί απαγορεύεται,

κάποιος να ερωτεύεται.

Είναι η ζωή τόσο μικρή,

να είναι μοναχά πικρή,

τι επειδή είμαστε αγνοί,

θα απομείνουμε στεγνοί.

Η ματιά σα θέλγεται,

το κορμί ορέγεται,

γιατί δεν επιτρέπεται,

σε κανένα να ντρέπεται.

+ 2/8/10

1:47… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 2 Αύγουστος 2010 στις 7:30 — 10 σχόλια

Αναδρομή

Ας κάνουμε μια αναδρομή,

στις αναμνήσεις να χαθούμε,

ίσως να είναι αφορμή

απ' την αρχή ν' αγαπηθούμε.

Ας ρίξουμε μία βουτιά

μες τα υπόγεια της μνήμης,

μπορεί σε κάποιο απ' τα κουτιά

να 'ναι το τέλος της οδύνης..

Έλα ν' ανάψουμε κεριά

ν' ανασκαλέψουμε τη στάχτη,

κάπου εκεί σε μια μεριά

μια σπίθα ακόμα θα ανάφτει.

Ας κάνουμε μια δοκιμή

και να ξεθάψουμε τις μνήμες

γιατί όσα φέρνει μια στιγμή

μέρες δε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 1 Αύγουστος 2010 στις 23:00 — 22 σχόλια

Απόψε ας χορέψουμε

Απόψε ας χορέψουμε

Τρελό χορό με κέφι

Και τα βιολιά ας παίξουνε

Στ'ονείρου μας τη μέθη

Απόψε ας γλεντήσουμε

Μέσ’απο την ψυχή μας

Και πίσω ας αφήσουμε

Τη σκάρτη τη ζωή μας

Όλα τ’αστέρια τ’ουρανού

Απόψε θα ανάψω

Και το φεγγάρι μου στο νου

Κόκκινο θα το βάψω

Κόκκινο πού’ναι της φωτιάς

Χρώμα γεμάτο αίμα

Να ζωντανέψει της ματιάς

Ξανά γλυκά το βλέμμα

Απόψε ας το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 1 Αύγουστος 2010 στις 21:56 — 21 σχόλια

Μάτια μου σαστισμένα, από τη "Μαύρη γέννα"... (Στον πολύπλευρο φίλο μου...)

'''

Διαβάζοντας τη "Μαύρη γέννα"

με 'πιάσαν ρίγη φρενιασμένα...

Σε τούτο εδώ, των ποιητών το στέκι,

τρίτη φορά ένα αστροπελέκι,

χτυπά το νου και την καρδιά

και μ' έριξε στη σκοτιδιά ...

Πρώτα ήταν "Η Γλώσσα μου η ελληνική"

του φίλου Σαμάνου αρχι-ποιητή...

Μετά "Το ποίημα είναι ο Θάνατος"

της…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 31 Ιούλιος 2010 στις 18:00 — 21 σχόλια

Είμαστε Πνεύμα και Τέχνη.

Ταξίδι μες την απέραντη μοναξιά του Χρόνου,τότε όπως και τώρα..

Νύχτες που πήραν φωτιά,αναμνήσεις ραγισμένες σε μεθυσμένα μπαλκόνια..

Θεατρίνες χλωμές παραπατούν στη σκηνή,ζαλισμένες απ την πείνα κι απο πικρά ναρκωτικά.

Ανόητοι ποιητές τις ερωτεύονται παράφορα,γλύφουν ξυράφια κι αυτομαστιγώνονται μπροστά σε καθρέφτες ηδονοβλεψίες.

Μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα αγναντεύει τη θάλασσα,η Ευρώπη φλέγεται σε κάθε γωνιά,

κάτω απ την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 31 Ιούλιος 2010 στις 14:03 — 6 σχόλια