Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νοέμβριος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (156)

Σαν τον Σαμψων

Ολο μου λες πως πρεπει διαιτα να κανω

να σταματησω να τρωω μακαρονια

μα νομιζω πως τη δυναμη μου χανω

και δε μπορω να αποδωσω στα σεντονια.

Σαν τον Σαμψων τον δυνατο, τον ρωμαλαιο

που ειχε την δυναμη στα μαλια κρυμενη

ετσι και εγω αγαπη μου σου λεω

μια μακαροναδα με ξυπναει και μ’ ανασταινει.

Σαν τον Σαμψων ετσι και εγω να πολεμαω

μαλια δεν εχω μακρια να μου τα κοψεις

μα ολο μου λες οτι διϊστανται οι αποψεις

και δικαιολογιες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 23 Νοέμβριος 2009 στις 19:39 — 11 σχόλια

Λίμνη 1.

Είναι οι καιροί στούς μαστούς

Πόσο σ’ αγαπώ ώ γέλιο τού φύλλου

’Εσύ θά φύγεις ξανά.

’Εγώ θά φύγω ξανά.

Τά μαλλιά σου μέσ’ τά φιλιά μου.

‘Η ματιά μου μέσ’ τήν ματιά σου

Πάνω στήν κόκκινη κουβέρτα

’Ώ ! πάνω στήν λίμνη

ο ωραίος ουρανός καθρεφτίζεται

‘Υπάρχει όλη μου η ζωή

Γράφει γιά τά βαγόνια

‘Όλη μου η ζωή

Γράφει γιά τούς περαστικούς

’Όμορφή μου αγάπη!

Τραγούδι μου εξαίσιο

Τά ώριμα πέταλα πέφτουν στίς… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Δήμου Κατερίνα στις 23 Νοέμβριος 2009 στις 16:58 — 11 σχόλια

Απλά ξαναθυμήθηκα

Αχ δεν στεναχωρήθηκα

που γύρισα στη βάση

απλά ξαναθυμήθηκα

όσα είχα περάσει

Ένα γαλάζιο ουρανό

γλυκά να μ'αγκαλιάζει

και με την τύχη μου βουνό

τα πάντα να μου τάζει

Με τσιπουράκι άφθονο

και με κρασάκι φίνο

πικρό καημό και άπονο

ξωπίσο μου αφήνω

Που νοσταλγία με κερνά

από την πρώτη μέρα

και τ'ονειρό μου που ξεχνά

να πάει παραπέρα

Που ερωτεύτικα τρελά

την όμορφη πατρίδα

και την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 23 Νοέμβριος 2009 στις 16:00 — 14 σχόλια

Ξέχασα πάλι

Ξέχασα πάλι

Ν’ αποφύγω

Να τοποθετήσω

Ψηλά τον πήχυ.

Ξεχάστηκα πάλι

Και πήρα φόρα,

Κι όταν είδα το ύψος

Πανικοβλήθηκα.

Ξέχασα πάλι

Να κρατήσω

Σε αξιοπρεπή επίπεδα

Τις σκέψεις μου.

Ξεχάστηκα πάλι

Και χάθηκα

Σε μια ζωή γεμάτη

Απογεύματα μαζί σου.

Μιλώντας

Και κορνάροντας

Ξέχασα πάλι

Να σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 23 Νοέμβριος 2009 στις 15:49 — 14 σχόλια

μια φορα κι εναν καιρο....

Στο πλευρο μου γαντζωμενη

σαν κομματι απ΄την ψυχη μου,

..κοκκινη κλωστη δεμενη...,

..χαμηλωνω την φωνη μου.

Θα΄ναι η νυχτια γεματη,

μακρινα που φεγγουν αστρα,

καλοκαγαθες νεραιδες,

και πριγκιπισσες με καστρα.

Η ανασα σου θα τρεμει

στη λαχταρα για να μαθει,

κι η χαρα θα περιμενει

στου παραμυθιου τα βαθη.

Ποιο σφιχτα θα μ΄αγκαλιαζεις

μηπως δρακος και φανει,

τη σελιδα να περασω,

να τον διωξω , να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 23 Νοέμβριος 2009 στις 7:59 — 13 σχόλια

ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΤΑΧΑ;...

Kαθώς πέφτει η νύχτα, το σκοτάδι απλώνει,

μια ζεστή καληνύχτα, στη σιωπή μαραζώνει.

Μοναξιά που πλανιέται στης ζωής το βιβλίο,

κι η καρδιά να προσμένει στο λιμάνι ένα πλοίο!

Κάποια ατέλειωτα βράδια, είναι πια παρελθόν,

και του χθες τα σημάδια δε χωρούν στο παρόν!

Η ζωή ξεπουλάει τη δική της πραμάτια…

πρέπει πια να διαλέγεις με ορθάνοιχτα μάτια!

Μες την πλέρια σιωπή σου, κατεβαίνει ένα δάκρυ,

κάπου κλείνει η φωνή σου μα όμως βρίσκεις την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 23:00 — 17 σχόλια

ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΑΚΙ Από τη 12η Συλλογή

Μπαγλαμαδάκι μεσ’ τα χέρια μου κρατούσα ,

σ’ ένα τραπέζι στης ταβέρνας τη γωνιά ,

πάνω στο τάστο του , με τις χορδές μετρούσα ,

ότι σημάδεψε και μένει στην καρδιά .

Ρεφ.

Ωραία βράδια , ζωής σημάδια ,

τα τραγουδούσα μεσ’ τα σκοτάδια ,

παλιά μεράκια , ζωής φαρμάκια ,

παίρναν ζωή με τη γλυκιά του την πενιά .

Μ’ ένα ζεϊμπέκικο οι πόνοι μαλακώνουν ,

μ’ ένα χασάπικο φουντώνει η χαρά ,

στα τσιφτετέλια οι καρδιές να μερακλώνουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 13:51 — 15 σχόλια

Φθινοπωρινό Πρελούδιο

Φθινοπωρινό Πρελούδιο

Κουλουριασμένος αίλουρος

----------------- παραφυλάω

Ενέδρα έστησα στο στίχο

------ στην άκρη των ματιών της

Μακρύ το ταξίδι από την πηγή

---------------- στην θάλασσα

Η καρδιά μου είναι η θάλασσα

Στο μονοπάτι της έμπνευσης

------------------ παραμονεύω

Για στίχους διερχόμενους,

------------------ περαστικούς

Για στίχους ξεχασμένους

μακριά από το κοπάδι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 13:00 — 12 σχόλια

ΓΙΑΤΙ?

ΓΙΑΤΙ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕΣ ΜΟΝΗ?

ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΔΑΚΡΥ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ?

ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΣΕ ΚΑΘΕ ΤΙ ΣΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ,

ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΖΕΙ?

ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΣ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΕ ΠΟΝΕΣΟΥΝ ,

ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ?

ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΛΗΜΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΣΟΥ,

ΚΑΙ ΜΑΤΩΜΕΝΕΙ ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΣΟΥ?

ΓΙΑΤΙ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ ΣΑΝ ΘΕΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ ΣΟΥ,

ΓΙΑΤΙ ΑΓΚΑΘΙΑ ΚΑΡΤΕΡΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΣΟΥ?

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΛΙΩΝΕΙΣ ΣΑΝ ΠΑΓΑΚΙ ΣΤΗΝ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 12:54 — 13 σχόλια

Μέρες Αλκυονίδες

Πέρασαν τα δύσκολα σκόρπισαν τα όχι

της ψυχής η απόχη άδεια απο ενοχές...

Άνθισαν χαμόγελα γλύκαναν οι σκέψεις

μέρωσαν οι λέξεις φύγαν οι εμμονές...

Εδιωξαν τα σύννεφα μέρες Αλκυονίδες

βρήκαν οι ελπίδες δρόμο επιστροφής...

Με καινούργια σύνεργα τ'όνειρο γυαλίζω

την αγάπη χτίζω με υλικά αντοχής...

Κοίταξα κατάματα γέρους εφιάλτες

μίσους αυταπάτες έθαψα βαθειά...

Πέταξα τα δράματα στο γκρεμό της λήθης

στο πλευρό της λύπης δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 12:17 — 13 σχόλια

ΦΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ

ΦΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ

Είμαι στον άνεμο φτερό,

λυγίζω μα δε σπάω,

να ζήσω μόνος δε μπορώ,

και να μην αγαπάω.

Είδα δικούς μου και γνωστούς,

χωρίς να λυπηθούνε,

όπως όλους τους αετούς,

να με πετροβολούνε.

Έψαξα να βρω μια γωνιά,

μπας βγάλω το χειμώνα,

με έχουνε στη γειτονιά

για γραφική εικόνα

Βγαίνω για βόλτα, ευτυχώς

κρατούν τα πόδια ακόμα,

και τραγουδάω συνεχώς,

για να μη νιώθω λιώμα

+… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 10:00 — 18 σχόλια

Δεν ξέρω που...

Δεν ξερω που, δεν ξερω πως

περνας, τι κανεις ακριβως,

Αν βγαινεις εξω και με ποιον,

Δεν νοιαζομαι προς το παρον.

Μα τη καρδια και το κορμι σου

Μια μερα θα τα κατακτησω!

Θα μπω σαν στο σκοταδι φως!

(Δεν ξερω που, δεν ξερω πως)

Και της ρουτινας τη ροη

Θα σπασει μια αναπνοη.

Θα εξαρτηθει η ισορροπια

Απ' τη δικη μου παρουσια!

Κι απο 'κεινη τη στιγμη

Θα 'σαι εγω, κι εγω εσυ!

Θα 'ρθει εκεινος ο καιρος...

Δεν ξερω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Mar Tim Ar στις 21 Νοέμβριος 2009 στις 15:11 — 16 σχόλια

Βαρύ τσιγάρο άναψα

Τ'αστέρια πέφτουνε στη γη

το'να μετά το άλλο

και 'γω γυρεύω μια ευχή

που'χω καημό μεγάλο

Που δεν γελούν τα χείλη μου

και πνίγομαι στο δάκρυ

που έφθασε το δείλι μου

χωρίς να βγάζω άκρη

Βαρύ τσιγάρο άναψα

αγάπη μου φευγάτη

σε σένα καταστάλαξα

κι ας ήσουνα απάτη

παλιές συνήθειες άλλαξα

κι είσαι κρυφό γινάτι

Τ'αστέρια πέφτουνε στη γη

και 'γω τα κάνω χάζι

σκαλίζουν πάλι την πληγή

π'όλο φαρμάκι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 21 Νοέμβριος 2009 στις 14:00 — 18 σχόλια

Ποιος ήρθε?

Καρφώνω τα μάτια

στην κρύα οθόνη

χορταίνω απο λέξεις

μαντεύω γητειές.

Σε χείλη γραμμένα

Σε βλέμμα που λειώνει

Τους πάγους του χρόνου

το χιόνι του χτές...

Τους φόβους ξορκίζω

σε νύχτα που καίει

Παλεύω να σβήσω τυφλές ενοχές

Στο μαύρο μελάνι που τόσα μου λέει

την άρνηση κρύβω

σε χίλιες σιωπές...

Ποιός ήρθε?

Τί θέλει?

Για πού μου φωνάζει μαζί του να μπώ?

Σε ποιό παραμύθι?

Σε ποιά αμαρτία?

Σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 21 Νοέμβριος 2009 στις 13:52 — 8 σχόλια

Που θα βρω μια καρδιά

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Έχω μι’ αγάπη που λάμπει σαν ήλιος την μέρα

κι’ όταν βραδιάζει στ’ αστέρια μοιράζει το φως,

όλα τα πάθη με τρόπο τα κάνει πιο πέρα

και πότε-πότε με κάνει να νοιώθω σοφός.

Έχω μι’ αγάπη που όλο τον κόσμο χωράει

δεν έχει χρώμα πατρίδα και πολιτισμό,

δεν νοιώθει μίσος και ξέρει πώς να συγχωράει

κι’ έχει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 21 Νοέμβριος 2009 στις 13:00 — 6 σχόλια

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ( Από τη 12η Συλλογή)

Μ’ έπνιγε τ’ άδικο , ζητούσα δίκιο ,

ζητούσα ξαστεριά , στη συννεφιά ,

δεν μου συγχώρεσες , ζωή τ’ αντρίκιο

και η μιζέρια σου , τη λεβεντιά .

Μέσα στη φτώχια μου χαμογελούσα ,

μα συ στα πλούτη σου , ήσουν μικρή ,

με λίγα τάλιρα , πάντα γλεντούσα

μα συ δεν γλέντησες με την ψυχή .

Με καθαρή καρδιά σαν σε κοιτούσα ,

πάντα κατάματα , ήσουν σκυφτή ,

όταν τα πλούτη σου περιφρονούσα ,

μαζί μου , άδικα , ήσουν σκληρή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 21 Νοέμβριος 2009 στις 8:19 — 8 σχόλια

Ταξίδι στην ομίχλη

Ταξίδι στην ομίχλη

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Θόλωσαν τον καθρέφτη

οι υδρατμοί

Οι γραμμές απροσδιόριστες

Τα αντικείμενα διαχέονται

στον χώρο

Θολά τα πρόσωπα

ομιχλώδη

Σαν επιβάτες που διαβαίνουν

την Αχερουσία λίμνη

Μ’ αρέσει να κοιτάζω

το πρόσωπό μου

Στον θολό καθρέφτη,

Θολώνει κι αυτό

σαν τις αναμνήσεις μου

Μου αρέσει να ταξιδεύω

στην ομίχλη

Ξεχνώ τις χαρακιές

στα μάγουλα,

που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 21 Νοέμβριος 2009 στις 0:27 — 10 σχόλια

ΦΑΛΤΣΑ ΑΓΑΠΑΜΕ...

Ψεύτρα ζωή, φάλτσο πρωϊ

Τα βήματά μου γκαζωμένα.

Σκόρπια ‘’γιατί’’, μαζί κι εσύ

Με κυνηγάς απελπισμένα.

Γλώσσα κεντρί, βουβό φιλί,

Ξερό ψωμί παίρνω από σένα.

Καρδιά σπαθί, ψάχνει να βρει

Τα όνειρά της τα χαμένα!…

Φωτιά η ψυχή, καυτό κορμί,

Μα φάλτσο βγαίνει το τραγούδι.

Μυαλό θολό, βλέμμα κενό

Και πώς να ανθίσει ένα λουλούδι;

Φάλτσα αγαπάμε, μα και πονάμε

Άλλοτε φεύγουμε, ξεχνάμε…

΄Η σε ένα φάλτσο χθες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 20 Νοέμβριος 2009 στις 22:00 — 11 σχόλια

Καλώς ήρθα!

Γεια σας , φίλοι μου και φίλοι της ποίησης! Μόλις προ ολίγου έγινα μέλος αυτής της παρέας. Δεν έχω κάτι ...σε ποίηση ή άλλο σχετικό κείμενο να δημοσιεύσω. Έτσι , όμως, για να γνωριστούμε, ξεκινώ με την παρουσίαση του παρακάτω ζωγραφικού μου πίνακα :

ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ.

Ελαιογραφία σε καμβά, έργο του Αντώνη Γιάγκου

Προστέθηκε από τον/την Αντώνης Γιάγκος στις 20 Νοέμβριος 2009 στις 18:30 — 25 σχόλια

πες μου

Οι αερηδες που φυσηξαν

των Θελω, των μεγαλων,

σαν ,που λειψα τις ζησαμε

ζωες μοιαζουν των αλλων.

Σαν παντα των ανειπωτων

στεκουν μπροστα, τα χρονια

και τις καρδιες ταιριαζουνε

σαν του σκακιου τα πιονια.

#

Πες μου τι μενει

οταν τα ονειρα τελειωνουνε

πες μου τι μενει

οταν σχολαν οι εφηβειες..

.τα αισθηματα ουρλιαζουν

αλλαζουν χρωμα και πληγωνουνε,

γερναν θαρρεις οι αισθησεις μας

και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 20 Νοέμβριος 2009 στις 12:51 — 11 σχόλια