Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οκτώβριος 2008 Καταχωρίσεις ιστολογίου (78)

Το γλυκό πιοτό της λήθης

Στης λήθης το γλυκό πιοτό

που πίνω κάθε βράδυ να ξεχάσω

έψαχνα παρηγοριά να βρω

όλη την πίκρα από σένα να αδειάσω

(γέφυρα)

δεν βρήκα αλλού παρηγοριά

απ’ την δική σου αγκαλιά

(ρεφρέν)

Είμαι μόνος κάθε βράδυ

μες στης νύχτας το σκοτάδι

με μια ανάμνησή σου μόνο

να μου δίνει οξυγόνο

μα δεν με νοιάζει όσο κι αν πονάω

στο παρελθόν πίσω δεν γυρνάω

Στης λήθης το γλυκό πιοτό

που πίνουνε μονάχα χωρισμένοι

την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 31 Οκτώβριος 2008 στις 16:41 — 5 σχόλια

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ!...

΄Όταν ο πόνος κι η ζωή σου γίνουν ένα

και κάθε όνειρο πεθαίνει την αυγή…

Όταν δεν έχεις να μιλήσεις με κανένα

και πάντα τέλος συναντάς σε κάθε αρχή.

Τότε μαθαίνεις ν’ αγαπάς τον εαυτό σου

να μη φοβάσαι τη ζωή, τη μοναξιά,

Τότε περνάς στο μονοπάτι το δικό σου

και ψάχνεις μέσα σου να βρεις την ομορφιά.

Φαντάζουν όμορφα ακόμα και τα λάθη,

χώρο δε βρίσκει του καημού το κατακάθι,

και τα καλά και τα κακά όλα δικά σου,

η λεωφόρος της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 31 Οκτώβριος 2008 στις 12:00 — 4 σχόλια

Άνοιξα φτερά

Ζεϊμπέκικο βαρύ...

Άνοιξα φτερά να φτάσω στο Θεό

για να του πω πως σ’ αγαπάω ακόμα

μου είπε πως οι αετοί πετούν ψηλά

και τα σκουλήκια έρπονται στο χώμα

Αν σου άξιζε αγάπη θα στην έδινε

και θα είχες στην ζωή σου την χαρά

ένα άντρα σαν εμένα όταν γνώριζες

θα σου έδινε και σένα’ νε φτερά

Άνοιξα φτερά να φτάσω στο Θεό

και του πα όλα όσα έκανα για σένα

μου θύμωσε γιατί σου έδωσα πολλά

και δάκρυ δεν σου άξιζε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 31 Οκτώβριος 2008 στις 11:48 — 3 σχόλια

Σκιές του νου έτοιμες να ξεπηδήσουν..

Μπορεί αυτό το πάθος
να ζητάει πόνο
και δάκρυα ακόμα,
να έχει την δύναμη να αισθάνεται
και να ελπίζει το τέλειο..

Σκιές του νου
που αποκλείστηκαν,
και είναι έτοιμες να ξεπηδήσουν
όταν υπερνικήσουν,
τις προμελετημένες αντιστάσεις..

Μπροστά σε μια οθόνη
είσαι πλέον ανήμπορη,
να σκεφτείς τι μπορεί
να μας κρατάει μακριά,
αλλά να μεταφέρεσαι στο μέλλον
με ότι διαισθάνεσαι τώρα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 31 Οκτώβριος 2008 στις 11:13 — 4 σχόλια

Όνειρα ,όνειρα τρελά

Δεν θα γράψω ούτε λέξη
πάνω στο λευκό χαρτί
Τ’όνειρό μου πριν να φέξει
τρέχει πάλι να σε δει

Ταξιδεύει στα ουράνια
Την αγάπη μου να βρει
Μα στης νύχτας την παράνοια
Πάλι μέσα θα χαθεί

Όνειρα ,όνειρα τρελά
Που τρυγυρνάτε στ’άστρα
Είναι τρελά κι απατηλά
Του έρωτα τα κάστρα

Ζει απο τις ψευδαισθήσεις
Που κρατάνε μια στιγμή
Και απο τις αναμνήσεις
Κλέβει μόνο τη σιωπή

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 30 Οκτώβριος 2008 στις 18:51 — 4 σχόλια

Στης νύχτας το νεφέλωμα

Λαμπρό αστέρι της βραδιάς

στης νύχτας το νεφέλωμα

που να ‘σαι απόψε, που γυρνάς

σε ψάχνω ως το ξημέρωμα

Απόψε που είμαι μόνος μου

τα αστέρια όλα κοιτάζω

την λάμψη σου ψάχνω να βρω

που είσαι, σου φωνάζω

πριν έρθει το ξημέρωμα

πριν όλα τα άστρα σβήσουν

πριν οι ελπίδες μου χαθούν

και μόνο μου μ’ αφήσουν

Λαμπρό αστέρι της βραδιάς

παρέα σ’ έχω κι απόψε

γίνε ο χτύπος της καρδιάς

την μοναξιά μου έλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 30 Οκτώβριος 2008 στις 18:16 — 3 σχόλια

Ψυχή μου μίλα!

Μια νύχτα χειμωνιάτικη
μες την ψυχή μου κατοικεί.
Μαύρο σεντόνι.
Αργά-αργά μα σταθερά
μου ψαλιδίζει τα φτερά
και με σταυρώνει.

Μια νύχτα θεοσκότεινη,
με τη βροχή της όξινη
έχω ρουφήξει,
μ' αγκάλιασε σφιχτά-σφιχτά
με τα σκοτάδια τα πηχτά
και θα με πνίξει.

Κι άλλη μια νύχτα ρούφηξα
ψυχή μου και σε βούτηξα
μες τη μαυρίλα,
πώς έτσι της αφήνεσαι
και δεν διαμαρτύρεσαι,
ψυχή μου, μίλα!

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 30 Οκτώβριος 2008 στις 0:30 — 4 σχόλια

Περίεργα επικοινωνούμε

Στα μάτια όταν σε κοιτάζω

Στο μυαλό σου βαθειά εστιάζω

Βλέπω κάθε σου επιθυμία

Κι όμως δεν έχει σημασία

Περίεργα επικοινωνούμε

Γη και θάλασσα κινούμε

Και εσύ με κοιτάς

Σιωπηλή μου μιλάς

Δεν χρειάζονται λέξεις

Την στιγμή αν διαλέξεις

Μόνο εσύ ξέρεις πως

Δυναμώνει το φώς

Που μας καίει την καρδιά

Και μας πάει μακριά

Στα μάτια όταν σε κοιτάζω

Τότε κάθε σκέψη σου διαβάζω

Είναι απίστευτη η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 29 Οκτώβριος 2008 στις 22:25 — 4 σχόλια

Λόγια δεμένα σε θηλιά

Λόγια δεμένα σε θηλιά
Κερνάς μέσα στη νύχτα
Και με δυό ψεύτικα φιλιά
Πετάς μια καληνύχτα

Φεύγεις και πάλι βιαστικά
Και με σκορπάς στ’αστέρια
Μες την καρδιά μου ξαφνικά
Της μοναξιάς μαχαίρια

Κι η αγάπη μένει μόνη
Στη δική μου αγκαλιά
Και παγώνει μες το χιόνι
Στα δικά σου τα σκαλιά

Λόγια που κόβουν τη σιωπή
Σε χίλια δυό κομμάτια
Και φέρνουν δάκρυα βροχή
Στα πικραμένα μάτια

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 29 Οκτώβριος 2008 στις 16:56 — 5 σχόλια

Σε ότι αγαπάω είσαι μέσα

Σαν την καύτρα απ’ το τσιγάρο μου με καις

κι ο καπνός του τ’ όνομά σου σχηματίζει

την φωνή σου ακούω σ’ αγαπώ να λες

κι αυτό το χάδι χρόνια τώρα με υπνωτίζει

Σε ότι αγαπάω και ότι θέλω είσαι μέσα

μικρό μου αστέρι, στης αυγής τα χρώματα

μυρίζει η σκέψη σου σαν πρωινή βροχή

κι όλου το κόσμου τα ομορφότερα αρώματα

Σαν το κρασί που πίνω και με μεθάει

μέσα σ’ αυτήν την πιο γλυκιά μου παραζάλη

αυτή η αγάπη πιο μακριά με πάει

γλυκέ μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 29 Οκτώβριος 2008 στις 15:44 — 4 σχόλια

Έγκλειστη σκέψη που περιμένει...

Και αν ζούμε χωριστά
μας συντροφεύει
η διαίσθηση και μόνο,
σαν σε διαποτίζει
και ανέρχεται συχνά,
μέσα σε απρόσμενο χρόνο…

Άφησε και την τελευταία
ελπίδα, εκεί που συνευρίσκεται
η έγκλειστη σκέψη και περιμένει,
σε μαρμαρωμένες στοές του νου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 29 Οκτώβριος 2008 στις 13:24 — 4 σχόλια

Άν ξέχασες πως πρέπει να γυρίσεις

Με κοιτάς και προσποιείσαι

μια άγνωστη πως είσαι

όσο κι αν θέλουν τα μάτια να κρυφτούν

οι καρδιές μας κοντεύουν να εκραγούν

τα χείλη σου που τα θυμάμαι ακόμα

τα δάκρυα σου που ‘βρεχαν το χώμα

όλα τα θυμάμαι, όλα τα θυμάσαι

για πάντα ο έρωτάς μου θα ΄σαι

Αν ξέχασες πως πρέπει να γυρίσεις

σε μια αγκαλιά που σ’ αγαπάει ακόμα

κλείσε τα μάτια και έλα να μυρίσεις

την ανάσα σου στο δικό μου στόμα

Με κοιτάς και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 28 Οκτώβριος 2008 στις 20:49 — 3 σχόλια

ΤΟ ΓΕΡΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ...

''Το γέρμα της ζωής σου έχει φτάσει

και ποιος μπορεί στη μοίρα ν' αντιδράσει;

Σκοτάδι στη ματιά σου και στη σκέψη,

το διάδημα της νύχτας σ' έχει στέψει.

Και σε κοιτάζω με του πόνου μου τα μάτια,

σου παίζω θέατρο, ενώ η καρδιά είναι κομμάτια,

σου τραγουδάω, σου μιλάω, σε χαϊδεύω,

και με τον πόνο ολομόναχη παλεύω!

Μα εσύ στον κόσμο σου φευγάτη με κοιτάζεις,

ας ήταν να' ξερα στο νου σου τι στοιβάζεις...

στέκεις βουβή, δε μου μιλάς κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 28 Οκτώβριος 2008 στις 19:52 — 4 σχόλια

Έλα αγάπη μου

Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008

10:57:56 μμ

Έλα αγάπη μου

Πως κάποιαν άλλη αγαπάς

Χθες με πληροφορήσαν ,

Και την καρδούλα μου στα δυο

Αμέσω την χωρίσαν.

Αχ η ζήλια θα με φάει

Και στον Άδη θα με πάει.

Σαν λύκος που τα πρόβατα

Με λύσσα τα ξεσχίζει,

Έτσι αυτή η ζήλια μου

Τα στήθη μου τα σχίζει.

Έρχεται σαν το φάντασμα

Που βγαίνει στο σκοτάδι,

Μου τυρρανάει το μυαλό

Συνέχεια πρωί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrampeli στις 28 Οκτώβριος 2008 στις 15:53 — 3 σχόλια

Ξαφνικά

Μερικές φορές βρίσκονται άνθρωποι στην ζωή μας από το πουθενά και μας ομορφαίνουν την ημέρα...

Το τραγούδι αυτό το αφιερώνω στον φίλο Πρίγκιπα που χωρίς να το ξέρει μου έκανε το καλύτερο δώρο για τα γεννέθλιά μου που ήταν προθχές. Φίλε Πρίγκιπα, μου έδωσες μεγάλη χαρά... Πιστεύω να σας αρέσει, το έγραψα μέσα σε 10' και είναι πραγματικότητα...

Με τόσα όνειρα που ζήσαμε στο χθές

είναι κακόγουστο αστείο να μου λες

ότι χωρίζουμε

Τόσες θυσίες για να είμαστε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 28 Οκτώβριος 2008 στις 15:30 — 3 σχόλια

Το θα(ύ)μα

Μια ήσουν ήλιος και μια φεγγάρι,

πότε αστέρι λαμπερό,

το φυλακτό μου στο μαξιλάρι,

σε εκκλησιά το ιερό.

Πότε ο στίχος κι η μελωδία,

ένα τραγούδι θεικό

και η γλυκιά μου μελαγχολία,

ολοδικό μου αερικό.

Πότε η αύρα και το αγέρι,

ένας Απρίλης να με ανθεί,

γλυκύ μου έαρ, αγγέλου χέρι

να μ' ακουμπά, χωρίς σπαθί.

Ήσουν το θαύμα, μα το θάμα

κρατά τρεις μέρες όπως λεν,

στέρεψε της πηγής το νάμα

κι έμεινε μόνο…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 28 Οκτώβριος 2008 στις 0:30 — 5 σχόλια

Δυο ζωές δεν μου φτάνουν για να σ' αγαπώ

Το έγγραψε ο Θεός μες στην παλάμη μου

και μια τσιγγάνα που μου διάβασε το χέρι

πως όταν μεγαλώσω ήτανε γραπτό

να με σκοτώσει του έρωτά σου το μαχαίρι

Δυο ζωές δεν μου φτάνουν για να σου το πω

δυο ζωές δεν μου φτάνουν για να σ’ αγαπώ

σου χαρίζω την μια, ήταν της μοίρας σημεία

εσένα να αγαπήσω όταν ξαναγεννηθώ

Το έγγραψε ο Θεός μες στην παλάμη μου

μου το’ παν και οι άγγελοι που με έφεραν στη γη

πως όταν μεγαλώσω ήτανε γραπτό

με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 27 Οκτώβριος 2008 στις 10:26 — 2 σχόλια

Όταν πεθαίνει ένας αετός

Μελαγχόλησε και πάλι ο ουρανός

γιατί στην γη νεκρός είναι ο αετός

και δεν αφήνει τον ήλιο να φανεί

έχει φορέσει το μαύρο του πανί

Όταν πεθαίνει ένας αετός

ο κόσμος όλος μένει σκοτεινός

γιατί λεβέντης ήταν στην ζωή

και πάντοτε από ψηλά αγνάντευε την γη

Όταν πεθαίνει ένας αετός

ο κόσμος όλος μένει σκοτεινός

αγέρωχος ήταν στο πέταγμά του

πριν τον πετύχει η σφαίρα του θανάτου

Μελαγχόλησε και πάλι ο ουρανός

γιατί στην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 26 Οκτώβριος 2008 στις 22:00 — 2 σχόλια

Οι ατιτλοι!!

Υποκλινονται

στα "καλλη" τους,στα αρεστα τους λογια

υποκλινονται

στα "πλουτη" τους και τα κρυφα "ταλεντα" τους!

Ξοπισω ολοι ασθμενοντας

την αφεντια τους να προφτασουν

τον μικροκοσμο τους να προσκυνησουνε

τον εαυτουλη τους ν'αγαπησουνε

και τ'ΑΛΛΑ ας τα παραλειψουνε!!

Μπουλουκι,τσουρμο ολοι μαζι

μιαν ατελειωτη γραμμη

στοιχισμενοι με περισσεια προσοχη

και ναρκισσιστικη υπεροχη!!

Να!! ενας ξεφυγε παιδια!

ριξτε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ONEIRODROMIO στις 26 Οκτώβριος 2008 στις 0:52 — 4 σχόλια

Αύριο είναι Κυριακή

Αύριο είναι Κυριακή

κι εγώ μέσα στη φυλακή

που έχω φτιάξει,

φωνές και γέλια παρακεί,

αύριο που 'ναι Κυριακή

τι θα αλλάξει.

Της Κυριακής το χάραμα,

και κάθομαι κατάχαμα,

τι περιμένω.

Δεν έχω κάτι να σκεφτώ,

για μένα να ονειρευτώ,

μόνο σωπαίνω.

Της Κυριακής ανατολή,

μα η ματιά μου η θολή

να βλέπει δύση.

Μέσα σε τούνελ προχωρώ,

γύρω μου άγγελοι χορό

έχουνε στήσει.

Κει μέσα η…