Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όταν πεθαίνει ένας αετός

Μελαγχόλησε και πάλι ο ουρανός
γιατί στην γη νεκρός είναι ο αετός
και δεν αφήνει τον ήλιο να φανεί
έχει φορέσει το μαύρο του πανί

Όταν πεθαίνει ένας αετός
ο κόσμος όλος μένει σκοτεινός
γιατί λεβέντης ήταν στην ζωή
και πάντοτε από ψηλά αγνάντευε την γη

Όταν πεθαίνει ένας αετός
ο κόσμος όλος μένει σκοτεινός
αγέρωχος ήταν στο πέταγμά του
πριν τον πετύχει η σφαίρα του θανάτου

Μελαγχόλησε και πάλι ο ουρανός
γιατί στην γη νεκρός είναι ο αετός
στον άλλο κόσμο τώρα φτερουγίζει
και στα βουνά του Αδη τριγυρίζει

Όταν πεθαίνει ένας αετός
ο κόσμος όλος μένει σκοτεινός
γιατί λεβέντης ήταν στην ζωή
και πάντοτε από ψηλά αγνάντευε την γη

Όταν πεθαίνει ένας αετός
ο κόσμος όλος μένει σκοτεινός
αγέρωχος ήταν στο πέταγμά του
πριν τον πετύχει η σφαίρα του θανάτου

Προβολές: 20

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ONEIRODROMIO στις 26 Οκτώβριος 2008 στις 23:37: Οταν πεθαινει ενας αετος σιγουρα καποιοι σκοτεινιαζουν....αλλα ειναι μονο οσοι αγαπουν τους αετους.....οι αλλοι αδιαφορουν και τις σφαιρες τους σκορπουν!!!!!
Μου αρεσε!!