Τίποτα πια δεν σε φοβίζει,

όλα στο δρόμο σου τα βρήκες,

πολλές οι ήττες και οι νίκες,

όμως καμμιά τους δεν σ' ορίζει.



Τίποτα πια δεν σε γλυτώνει,

σε άδειο γήπεδο θα παίξεις,

και δεν σε παίρνει να διαλέξεις,

τι σε σκορπά και τι σε σώνει.



Τίποτα πια δεν σε φοβίζει,

είναι η ζωή σου ένα ποτάμι,

μικρός θεός σε μια…

Αγαπη κι ελπιδα η μονη πεθυμια

για την λευτερια του να υπομενεις

μην φοβασαι , γιατι φοβασαι;

δεν θα σε γλιτωσουν οσα διαβασες

στα βηματα σου χτιζεται ο Λαβυρινθος

δεν θα σε γλυτωσουν κι οσα εγραψες

τα ιχνη των βηματων σου σβηνονται

δες , πανω σε πνιγμενες Αγωνιες

εκεινες που θρεφουν με αιμα τις γωνιες

που κυρτωνουν...

Η Μοιρα περιμενει ... ν' αποζητας τον οικτο της

καποιος να σε κρατησει θες , να συγκρατησει το λεγειν

που εσβησε στο…

ειναι η σιωπες μας λευκες σα να τισ αγγιξε το χ8ες

ειναι η φωνη μας αργη σαν να μν εχει τι να πει

...

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ

Τον Άγιο Σεβαστιανό,

Αθλοφόρο χριστιανό,

Να μ’ αξιώσει το δειλό,

Λιβάνι να μοσχοβολώ.

Τον Άγιο Σεβαστιανό,

Φύλακα αληθινό,

Με τη ψυχή μου προσκαλώ

Να θέλω όλο το καλό.

Τον Άγιο…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΕΜΠΕΔΩΣΤΕ ΤΟ !

-ΝΤΡΙΙΙΙΝ

-ΠΟΙΟΣ ΕΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ?

-ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΧΑΙΔΩ ΠΤΩΜΑΙΝΗ ΜΕ ΚΩΔΙΚΟ 000 ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΝΕΚΡΟΦΡΑΓΚΑ ΜΠΑΝΚ"

-ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΥΡΙΑ ΠΤΩΜΑΙΝΗ !

-ΕΙΣΑΣΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΡΑΚΟΣ?

-ΟΧΙ,Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ…

Εσταυρωμένοι στολίδια από πολύχρωμα μονότονα λαμπιόνια

γυάλες επανδρωμένες με γηραιά…

Τόσα χρόνια με τα παιδιά μέσα στην τάξη,σε σχολειά (τον τελευταίο καιρό) μεγάλων αστικών κέντρων, έχει στοιχειώσει μέσα μου, ο μεγάλος καημός τους : "-Δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο, κύριε. Τρέχουμε απ' την ώρα που θα φάμε, για μεσημέρι:Φροντιστήριο Αγλικά...Κολυμβητήριο....Γαλικά...Διάβασμα μετά για το σχολείο...Για τα φροντιστήρια μετά...Δεν προφταίνουμε να παίξουμε....Στον ελάχιστο χρόνο που μας μένει, βλέπουμε τηλεόραση, γιατί πού να…

R09_0499.MP3



Κάνε κλικ στον αποπάνω σύνδεσμο, για ν' ακούσεις το "Παιδί του Πάρνωνα" .



Εσύ, παιδί του Πάρνωνα,

του Πάμισου καμάρι,

χανόσουν το φθινόπωρο,

για νά 'ρθεις Αλωνάρη,



να παίξεις πάνω στο Μυστρά,

μ' ένα κρασί, τις νύχτες,

πεντόβολα τα χρόνια σου

και ζάρια τούς πλανήτες.…

Γιατί να ζω, σ΄ αυτήν την ζωή,

αφού δεν μου προσφέρει τίποτα,

μόνο καημό, πόνο πολύ επιθυμίες και σκέψεις στο μυαλό,

για κάποια που είναι 'δω,

μα δεν με βλέπει…

Κι όπως βουλιάζαμε στα ίδια και τα ίδια

Τα λόγια αδειάζαμε σε κάδους, σα σκουπίδια

Τα παραχώναμε κάτω απ’ τις πολυθρόνες

Λόγια φαντάσματα, στοιχειώσαν για αιώνες

Και καρτερούσαμε την ποθητή την ώρα

Που αυτά που κρύβαμε, θα βγάζαμε στην φόρα

Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια μα ακόμα

Αδημονώντας, λόγια θάβουμε στο χώμα

Λόγια παράπονα, λόγια αγανακτισμένα

Λόγια που πλέον δε θυμίζουνε κανένα

Άλλαξες κι άλλαξα και τώρα τα πετάμε

Σκουπιδολόγια που…

Τα λόγια σου,
τα λόγια σου πολύχρωμη ουσία..
Κι η δύναμή σου,
η δύναμή σου πρώιμη πράξη..
Μια θάλασσα έσβησε το θυμωμένο κίτρινο
και την καρδιά μου χάιδεψε μ'άσπρο μετάξι..

Κάποτε στα παιχνίδια μας γελούσε το φεγγάρι,

τ' αστέρια χαμηλώνανε για να γευτούν χαρά,

τα όνειρά μας χτίζαμε λιθάρι το λιθάρι,

ανίδεοι απ' της ζωής τότε τα σοβαρά.

Του αγεριού το φύσημα μας έκανε σιγόντο

σε στίχους αυτοσχέδιους με εύθυμους ρυθμούς.

Τους λάκκους δεν γνωρίζαμε ακόμα των…

Και τώρα τι;

Τι κάνουμε;

Συνεχίζουμε;

Πώς συνεχίζουμε;

Πώς συνεχίζω;

Από το παράθυρο που είναι κλεισμένο,

κλειδωμένο, βλέπω να αρχίζουν

και να τελειώνουν οι μέρες

Στις στάχτες ακουμπούν

και σβήνουν κι άλλα…

Ήρθες και ξαναήρθες

Πέρασες και ξαναπέρασες

Κοιτάζω και ξανακοιτάζω

Το ελκυστικό μπουκάλι

Το μόνο στάσιμο εδώ μέσα

Μέχρι στιγμής

Στέκεται!

Στέκεται αναμένοντας μονάχα ένα…

Είπα δε γίνεται, θα φύγω πριν πονέσω

Μα ‘συ μου κράτησες το χέρι πιο σφιχτά

Είπα στο λίγο σου εγώ πώς να χωρέσω;

Κι είπες να πάψω και να μη ρωτάω πολλά

Εσύ με γνώριζες προτού με συναντήσεις

Όλα τα ήξερες και πώς να με κερδίσεις

Σ’ ένα παιχνίδι που ‘χες προμελετημένο

Μπήκα κι ας το ‘ξερα πως ήτανε στημένο

Κλεισμένα μάτια και με στόμα σφραγισμένο

Έμαθα δίπλα σου αγάπη να προσμένω

Λίγο-πολύ, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω

Πόσα σου έδωσα και…

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=4289029716822&set=a.1361010798179.48418.1618846912&type=1&theater

Ο βούρκος λάβα γίνετε, πυρακτωμένο αμόνι

κι από φωτιά ο σιδεράς ,με κτύπους να ισιώνει..

Σπίθες παντού πετάγονται , φωτίζουν το σκοτάδι

Ο σιδεράς χωρίς αυτιά , κοιτάζει το αλφάδι

 

κτύπημα και ουρλιαχτό , και μόλις το ισιώνει 

κλείνοντας την  λαβίδα του στις τύψεις το κρυώνει ……..

Ότι στο βούρκο έπεσε ,στην λάβα το αρπάζει

Ο  σιδεράς  από φωτιά κτυπώντας  το τ΄ αλλάζει.

Στην λάβα μέσα στην φωτιά , εκεί που όλα αρπάζουν

Οι…

Μια με κυνηγά ο χρόνος

  Κι ένα όνειρο τρελό

Μια ο άστοργος ο πόνος

 Πού θολώνει το μυαλό

Μια μετράω τα αστέρια

  Στ’ακρογιάλι το μικρό

Μια με πιάνει στεναχώρια

 Κι είν'το δάκρυ μου…

Εγώ και μερικοί μεταφορείς, αδειάζουμε!

Μεταφέρουμε και μεταφερόμαστε

Ξανά και ξανά

Αδειάζουμε

Ξανά και ξανά

Μεταφέρουμε αναμνήσεις που μας θυμίζουν τι ζήσαμε

Ζήσαμε

Μεταφέρουμε τις σκιές μας που μας θυμίζουν ότι ακόμα ζούμε

Ζούμε…

Είμαι στο ύψος των περιστάσεων

Μακραίνω τις συνέχειες των σωμάτων μας και ξεπροβάλω από τον καθρέφτη των αναδρομών

Δημήτρης

3ος όροφος

Φωτογραφίες

Μιχάλης

Σιωπή!

Σιωπή!

Επείγουσα κλήση στην 3η βιτρίνα…