*************************************************************

*************************************************************

*!*!*

*~*~*~* ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΙΛΕΜΑΤΑ . & _ *~*~*~*

Αντάμωσα πάλι το Λαμπερό τάσι

κατέxει η ψυxή γιορτάσι ,

σαν με τυλίγει zοφερά με απίστευτη zέση

να με σώσει σαν ακροβατώ

απάνου στης Ευτυxίας τον εξώστη ! ! !

Καθένα Οκτώβρη στοxάzομαι τους Χειμώνες

κείνους που μας βρίσκουν…

********************************************************************

********************************************************************



*!*!*



*~*~*~* Ζυμωμένοι Στοxασμοί ! ! ! *~*~*~*





Ζοφερά με xαιρέτησε σαν μ΄αντίκρυσε στο πανσεδένιομμ

ολάνθιστο μπαλκονάκι , η Φθινοπωρινή Μυροβόλα Αυγή ! ! ! 

Κοντοστάθηκε μμ xαμογέλασε 

για μια τόση δα μικρούλα…

Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΑΛΗΘΙΝΑ

Είναι η ζωή γλυκιά ανάθεματη,

Κι ας είναι βάσανα γιομάτη,

Και δεν είσαι αγάπη σκάρτη,

Που κοιτάς την δική σου πάρτη.

Σ’ αγαπάω αληθινά,

Η ψυχή σου με συμπονά,

Και προσκυνάω ταπεινά,

Τα άλλα έχω μηδαμινά.

Είναι η ζωή γλυκιά ανάθεματη,

Κι ας κουβαλώ σταυρό στην πλάτη,

Και δεν μοιάζεις οφθαλμαπάτη,

Στο χαμηλό μου σκαλοπάτι.

Σ’ αγαπάω αληθινά,

Βλέπω τον ήλιο στα βουνά,

Και χαμογελάω…

Τα χρόνια σφαίρα διάβηκαν,

κι έφτασε τα τριάντα

-ζωή χαμένη, κι άνοστη ,

κι άχαρη και μισή-

μα κάθε που σουρούπωνε,

το 'χε συνήθειο η Άντα

τους πρίγκηπες του ονείρου…

Μαχαίρι αχόρταγο λευκό

χωμένο μέσα στην πληγή

και η σκιά να αιμορραγεί,

να κοκκινίζει,



σάρκινο σώμα, μαλακό

να καταστρέφεται με οργή

και στερεμένη η πηγή

που σε θυμίζει.



Μέσα σε δάκρυα και ουρλιαχτά,

κλεισμένα μέσα στη σιωπή

και όλα αυτά που σου 'χαν πει

στάχτη και…

η ζήλια δεν μπορεί να σκοτώσει εσύ όμως μπορείς

όταν κάποιος έχει κάτι παραπάνω 

κάποιος θα προσπαθήσει να σε πάει ένα βήμα κάτω

όταν είσαι ον σωστό απέναντι στον κόσμο

κάποιος που λέγεται γνωστός η συγγενής θα γίνει βλεμμοκτώνος 

το συναίσθημα αυτό θα το ξείνει  το βλέμμα όμως θα μιλήσει

και θα καταλάβει ο λογικός πως είναι αυτός ζηλόφθωνος.

με το συναίσθημα κακό αυτό υπάρχει στον κόσμο η παράνοια

όταν οι κανόνες…

ΣΟΥ ΕΚΑΜΑ ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ

Σου έκαμα μεγάλη ζημιά,

Με την κρυφή μου αποθυμιά,

Μα σε είχα για παρηγοριά,

Δεν σκέφτηκα με πονηριά.

Σαν δεν βρίσκεις αιτία καμιά,

Ξέχασε και την γνωριμιά,

Δεν σ'απαιτώ παλικαριά,

Ξέρε το με σιγουριά.

Σου έκαμα μεγάλη ζημιά,

Με την στρίγγλα μου ερημιά,

Μα ζήταγα λίγη ζεστασιά,

Προσκυνάω στην εκκλησιά.

Σαν δεν βρίσκεις αιτία καμιά,

Συγχώρεσε την γκαντεμιά,

Δεν σου γυρεύω την δροσιά,…

*************************************************************************************

**************************************************************!*!*

*~*~*~* ΜΑΓΙΑ & ΟΝΕΙΡΑ ! ! !*~*~*~*

Η Μαγεία κατέxει αξία σαν αρκοκυλεί

μες τη πορφυρένια φλέβα . . .

Σαν τηνε νοιώθεις να βροντοκτυπά

σαν ξεπροβάλλει ο Αυγερινός που κρυφοπαίzει

περίτεxνα παιxνιδίzοντας τις αισθήσεις

της Μυστικής Αυγής ! ! !

¨πού να΄σαι μάτιαμου ακόμη…

ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΡΕ! ΑΔΕΡΦΕ

Κοίτα να δεις ρε! αδερφέ, ήρθες ποτέ στα ζόρια,

Κι αν λίγο δεν το σκεφτείς, κάνε από μένα χώρια,

Πέρασες δύσκολες στιγμές κι αυτό είναι αλήθεια,

Μα φρόντισε μην γίνουνε και άσκημη συνήθεια.

Κοίτα να δεις ρε! αδερφέ, ήρθες ποτέ στα ζόρια,

Εσένα σε καλομάθανε, μέσα στα Ζαγοροχώρια,

Γονάτισες πολλές φορές, μα είχες πάντα βοήθεια,

Και κλείσε τις πληγές, που κουβαλάς στα στήθεια.

Κοίτα να δεις ρε! αδερφέ, ήρθες ποτέ στα…

ειμαι τρεντι ειμαι φασιον δεν φοβαμαι

καλιστο εγω θα παω πασαρελα θα προβαλω

και τον κοσμο θα θαυμασω τους κριτες θα τους σχολασω

ποια καγια θα με κρινει καγγελο αυτη θα μινει

ετσι οπως εχει γινει ουτε η τηλεοραση δεν της αξιζει

οι μοδα ανηκει στης νεαρες και οχι στην μελοντικες γρειες

ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΚΟΜΗ

Τα μπέρδευα άσκημα μάλλον,

Έλεγες είχες έναν άλλον,

Όμως είναι πρόβλημα μου,

Ας ρεζίλεψα το όνομα μου.

Μη μου λες τα ίδια πάλι,

Γέρνε στο δικό του προσκεφάλι,

Μα είχα για δικαίωμα μου,

Την ελπίδα στα όνειρα μου.

Όποια και να βγάλεις γνώμη,

Δώσε μου μια συγνώμη ακόμη,

Για αυτό το αναστάτωμα μου,

Σε πονάει το ελάττωμα μου.

Στην θέση μου αν μπορείς έλα,

Και σε παρακαλώ γέλα,

Στην ζωή πρώτη φορά…

ΤΟ ΤΡΕΛΟΚΟΡΙΤΣΟ

Εσύ είσαι αγοροκόριτσο,
Μην το κρατάς απόρρητο,
Κι εμένα το αλητόπαιδο,
Πότιζε με ροδόνερο.

Εσύ είσαι τρελοκόριτσο,
Και στέκεις αμετανόητο,
Κι εμένα τον παλιόφιλο,
Έκαμες σαν λυκόσκυλο.

Εσύ είσαι πλουσιοκόριτσο,
Μα θέλεις το ακατόρθωτο,
Κι εμένα το φτωχόπαιδο,
Έχεις στον κόσμο ανώτερο.

+ 8/10/18
Παντελής.
καλησπέρα με την αγάπη μου.

ΞΕΧΑΣΕ ΜΕ

Ξέχασε με κι ας πονάω,

Στον Χριστό που προσκυνάω,

Ξέχασε με κι ας πονάω,

Με την σκιά μου σεργιανάω.

Ξέχασε με κι ας πονάω,

Δεν βαστώ σε τυραννάω,

Ξέχασε με κι ας πονάω,

Ψέμματα δεν σ' αρχινάω.

Ξέχασε με κι ας πονάω,

Με ότι κάμεις συμφωνάω,

Ξέχασε με κι ας πονάω,

Μα ούτε και σε λησμονάω.

Ξέχασε με κι ας πονάω,

Το μαντήλι σου κουνάω,

Ξέχασε με κι ας πονάω,

Χτύπους δεν σ' αναγεννάω.

+…

ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΛΙΑ

Σε μιαν αγάπη μου παλιά,

Στην εύμορφη Αστυπαλιά,

Η ψυχή μου παρακαλά,

Να ζήσει πάντοτε καλά.

Σε μιαν αγάπη μου παλιά,

Ας μην την πήρα αγκαλιά,

Το αχείλι μου γλυκοφιλά,

Να αφήσει όνειρα δειλά.

Σε μιαν αγάπη μου παλιά,

Στέλνω χαιρετίσματα πουλιά,

Η ευχή μου παραφυλά,

Να κρατήσει πιο ψηλά.

Σε μιαν αγάπη μου παλιά,

Ας μην ανεβήκαμε σκαλιά,

Το δάκρυ μου κατρακυλά,

Να σβήσει πράματα…

Να 'μουν μια μικρή σταλαματιά

μια σταλίτσα κι όχι παραπάνω

να περνώ στη φλέβα σου βαθιά

στην τρελή καρδιά σου για να φτάνω.…

ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΒΡΑΔΙΑ

Στα μοναχικά μου βράδια,

Παραπατώ μες στα σκοτάδια,

Βάζω στην καντήλα λάδια,

Μανούλα για καλά σημάδια.

Στα μοναχικά μου βράδια,

Καταντώ όπως τα ρημάδια,

Τραγουδώ μου δώσεις άδεια,

Κυρά τα λαμπερά ματοκλάδια.

Στα μοναχικά μου βράδια,

Αποζητώ άλλα φυλλάδια,

Θέλω στο κορμί τα χάδια,

Αφέντη και με σκέτα παξιμάδια.

Στα μοναχικά μου βράδια,

Λησμονώ όλο ψεγάδια,

Κάνω αγώνα στα στάδια,

Χριστούλη…

άξαφνα η πόρτα άνοιξε

εμφανίστηκε ο αιώνιος σεβάσμιος ποιητής

κρατώντας την αναπνοή του

μην σβήσουν τα κεριά τ ουρανού

ντυμένος με αιμάτινη στολή

κρατούσε λάβαρα εγκόσμια νοητικά

 μα εκλιπαρούσε  πάντα τον Θεό μαζί του

με πόνο και ντροπή μήπως και δεν τα

καταφέρει και λυγίσει

σκιρτούσε σαν κλώνος

στις πόρτες των σπιτιών και των φυλάκων

αιώνες τώρα

στα…