Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Πριγκίπισσα της σκοτεινιάς

Μαχαίρι αχόρταγο λευκό
χωμένο μέσα στην πληγή
και η σκιά να αιμορραγεί,
να κοκκινίζει,

σάρκινο σώμα, μαλακό
να καταστρέφεται με οργή
και στερεμένη η πηγή
που σε θυμίζει.

Μέσα σε δάκρυα και ουρλιαχτά,
κλεισμένα μέσα στη σιωπή
και όλα αυτά που σου 'χαν πει
στάχτη και σκονή,

μέσα σε χρόνια λιγοστά
ζούσες συνέχεια σκυθρωπή,
τώρα είναι αργά για ανατροπή
σε γκρίζο χιόνι.

Πάνω στα πάθη μιας γενιάς,
ακροβατούσες σιωπηλή,
σαν ριψοκίνδυνο πουλί
σε ηλεκτροφόρα,

πριγκίπισσα της σκοτεινιάς
σε ξεχασμένη ανατολή,
κόκκινος ήλιος σε καλεί
που να 'σαι τώρα?

Προβολές: 141

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Σωτερ32 στις 16 Οκτώβριος 2018 στις 9:17: πολυ ωραιο μπραβο

Σχόλιο από τον/την Χαράλαμπος Γιαλαμάς στις 16 Οκτώβριος 2018 στις 9:20: Ωραία δεσίματα στην ομοιοκαταληξία. Φαίνεται να μην κλείνουν τα νοήματα κ αυτό κάνει το ποίημα να το συνεχίζει όπως το νιώθει ο καθένας που το διαβάζει.

Σχόλιο από τον/την ΚΛΕΑΡΧΟΣ στις 16 Οκτώβριος 2018 στις 11:00: Οι 90 στους 100 χρησιμοποιούν ομοιοκαταληξία πράγμα το οποίο δεσμεύει κάποιον και νστιχουργικά και ερμηνευτικά. Δηλαδή αν δεν είχες τους ανά δύο στίχους ομοικατάληκτα, θα απογειωνόταν περισσότερο. Μουσικά εννοώ. Ωραίο το δημιούργημά σου.