===========================

Φούρναρης καταξιωμένος παραλής

τεχνίτης, μάστορας απ’ τους καλούς

άρτους μακρόστενους η στρογγυλούς

έφτιαχνε κλάσεως πολυτελούς …

Ήτανε εκπαιδεύσεως τριπλής

έμαθε τέχνη πρακτικά από μικρός

μετά σχολή-δουλειά, καφές πικρός

και μαγαζί ωσότου εγίνη φαλακρός …

Όλοι τον παραδέχονταν στην πόλη,

άλλα απ’ τη ζωή δεν πεθυμούσε

η Θεία Χάρη του…

-μα τι κάνεις αγάπη μου?



-σσσ..βλέπω τον τελικό !



-δηλαδή,δεν θα έλθεις μαζί μου στο Σύνταγμα?



-τρελάθηκες,σιγά μην άφηνα τον τελικό για μαλακίες



-μαλακίες ?



-γαμώτο,κόπηκε το ρεύμα !



-και γω τι θές να σου κάνω?



-μάλλον θα ξανάρθει



-δεν το νομίζω !



-και γιατί δεν το νομίζεις να πούμε?



-γιατι,δεν είχαμε λεφτά να το πληρώσουμε…

                    Διάδραση εστέτ

Τα πιο γλυκά πουά , σε φόντο τιρκουάζ

Απλώνουν στον καμβά εικόνες πατινάζ

Τα τρίστηλα ανφάς , ενέχουν αρμονία

Παράλους , μικρασιατικά , θεσπέσια θυμηδία  !

Δεν το `χουν και πολύ να φανταστούν σχεδία

Με τα τρελά πανιά να νιώσουν τη μαγεία

Από πορθμού ανέμου , του κύματος ορμή

Χορούς να τους ανοίξουν, τραγούδια στη στιγμή !

Διάδραση εστέτ , ως πάρεργο…

Σενάριο τρόμου!  

«Εκκωφαντικής φαντασίας,  ακραιφνούς  συνομωσίας,  διάχυτης  μπουρδολογίας,  καταιγιστικής  περί- επαιτείας και  άνευ ουσιαστικής σημασίας» 

του Αρτέμη  Αξαρλή!

Κάθε  ομοιότητα, με πρόσωπα, ονόματα, πράγματα , μέρη  κλπ  εμπλεκόμενα …μυθεύματα,  είναι  παντελώς  τυχαία  και  μετά…

Πάνω στο Πιάνο (σου) χάιδεψες

το σώμα μίας Νότας,

και απ’ την Καρδιά σου πέρασες

το Άγγιγμα μιας Πόρτας.

Ήχοι που ψιθύρισαν…

Μικρός εγώ σαν ήμουνα

Και πήγαινα σχολείο,

«εδώ πολυτεχνείο», ακούω

Να λέει μια φωνή.

Της Μαριώς νομίζω ήταν.

Τώρα η ίδια η φωνή,

Με γαϊδουριά περίσσια,

Μας λέει να κάτσουμε καλά

Η οχιά να μη μας φάει.

Κυρά-Μαριώ, κυρά-Μαριώ,

Όταν με δεις και σηκωθώ

Στα πόδια να το βάλεις.

Τα ‘χασες κακομοίρα μου

Απ’ την πολύ τη δόξα.

Χρήμα και αξιώματα

Είναι κακοί συμβούλοι.

Κι’ αυτό, στο δρόμο…

Ποίου σπινθήρ το έναυσμα

…θ’ αρματωθείς,  αλήθεια!

Να ξεχυθείς στ’ αλλότρια

κάστρα του κορεσμού.

…Ρίχνοντας  την επίφοβη

ματιά, την αετίσια

σαν αστραπή  που ακολουθεί,…

Εμείς που δεν λυγίσαμε σε πόλεμους και πείνα ,

Που απ’ τις στάχτες χτίσαμε το αύριο ξανά ,

Είμαστε εδώ ,

Εμείς που ξανανθίσαμε τα μαραμένα κρίνα ,

Περήφανα π’ αντέξαμε σε ότι μας πονά ,

Μένουμε εδώ .

Ρεφρέν.

Εδώ είν’ η…

Tσάντα καστόρινη

Ένα πρωί, με γέμισαν

μανό , κλειδιά, κραγιόνια.

Σε μια πλατούλα κρέμομαι,

τρεις μήνες και δυο χρόνια.



Λουράκι μαλακό, μπορντό

κι εφτά-οχτώ τσεπάκια.

Kορμάκι τρίβω θηλυκό

κι εφηβικά στηθάκια.

......................................

Στα δεκατρία μ' έραψαν,

καστόρια μου κομμάτια.

Στη λεύκα έχω τα νύχια μου,

στον ποταμό τα μάτια,

στην πλάι…

Έλεγαν κάποτε οι παλιοί:

«του έλληνος ο τράχηλος

Ζυγό δεν υπομένει».

Κάτι θα ήξεραν κι αυτοί

Και γράφαν σοφά λόγια.

Μα ήταν άλλες εποχές,

Είχε ψυχή ο κόσμος,

Τώρα μας κράζουν οι ισπανοί

Και λένε μεταξύ τους:…

Καταμεσής στο πέλαγος του χώρου και του χρόνου

φέγγει σαν φάρος τηλαυγής η νήσος του Ηλίου,

που δεν γνωρίζει τα δεσμά της λύπης και του πόνου

τις μεταπτώσεις των καιρών και τη φθορά του βίου

Στη νήσο τούτη φύεται της νιότης το βοτάνι

που' χει μορφή αθέατη, σα να 'ταν άμμου κόκκος,

και τρέφεται μ' αθάνατο, χωμάτινο χαρμάνι

που ραίνει με ροδόνερο ο γραίγος κι ο σιρόκος

Κανείς δεν είδε τα νερά της νήσου τα…

ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗ

Γύρευες τη πηγή,

Να πιείς κρύο νερό,

Σ' έκλεισα τη πληγή,

Επάνω στο φτερό.

Τώρα σ’ αυτή τη γη,

Κάνει καλό καιρό,

δεν είμαστε ναυαγοί,

Με σένα στο πλευρό.

Ήθελα μια αυγή,

Το…

Μέσα στο Χρυσαφένιο της Πηγής

και στο Δαφνόχωρο της Δόξας,

η Αρετή Σεβάστηκε

την Ομορφιά της Χώρας .

 …