Στα μάτια σου αντίκρισα,

πάθος που ‘ναι φλογερό,

τον έρωτα δεν άφησα,

στιγμή δίχως να καρτερώ.

Εσύ που ‘ρθες…

Σε κυβερνούσε ο καιρός, σε κατακτάει ο χρόνος,

μικρά σημάδια του χαμού βαραίνουν τα φτερά σου,

σε ένα ακόμα χάραμα θα ταξιδέψεις μόνος

σε έναν τόπο δανεικό που κλέβει τη χαρά σου.



Είχες τα όνειρα οδηγούς για μονοπάτια άλλα,

κρατώντας τα πατήματα που δεν αφήνουν ίχνη,

σε αστεριών πατώματα, σε οράματα μεγάλα,

μα αλλά γράφει η καρδιά κι άλλα η ζωή σου…

Κόπασε ο αγέρας,

ηρέμησαν τα φύλλα,

η αυγή ήρθε της μέρας

κ’ η λαμπερή αχτίδα.



Το μυρωμένο λουλούδι,

της ζωής μου αν είσαι,

ένα όμορφο τραγούδι,

στη καρδιά μου αντηχούσε.



Τα πρασινωπά σου μάτια,

λιβάδια ωραία μου θυμίζουν,

πανέμορφα διαμάντια,

στα χέρια σου γυαλίζουν.



Το κορμί σου είναι υπέροχο,

τα χάδια μου θ’ απλώσω,

είσαι το είδωλο τ’…

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Κυρ 30 Μαρ.  2014 7:34 pm

9 Αὐγούστου 1964, εἴκοσι χρονῶ, αὐτοφωτογράφηση.

χτύπα ξύλο καὶ μὴ μὲ γρουσουζεύεις,

θαύμαζέ με! Μ' ἀρέσει νὰ χαζεύεις.

Πόσον ὡραῖος ἤμουν, λέμε, τότε! - δὲν τὸ πιστεύω,

βεβαίως κι'…

Εκείνο το χαμόγελο νύχιασε την πληγή

φύσηξε τη στάχτη απ το κέρας της αστραπής…

κάποιος μιλούσε με απασφαλισμένες τις αγχόνες

περιδιαβαίνοντας ανερμάτιστους…

Την μαγεία του έρωτα,

απολάμβανα με χαρά,…

Περνώντας απ’ τα Σύννεφα

Ονείρων του Ολύμπου,

η Σύβιλα ρωτήθηκε

σε Χρόνο του Απείρου.

Μια απάντηση σε Πρόθεμα

που ξέρει να χωρίζει

και μια Κατάφαση μετά

που δείχνει να Κερδίζει..

Χρόνια που σκάλισαν το χτες

πάνω σε ξένα χέρια

και μια ζωή στο διηνεκές

σαν μια ατέλειωτη ροή που θες…

Μια προσδοκία Σωκρατική

πάνω σε ξένη Γη Ομηρική

και μια ζεϋξη Νοσταλγική

σε μια Ιθάκη που θα ‘ρθει.

Ο Χώρος…

Αγγίζω όλο το Είναι σου

το Σώμα σου τα (πάντα)

μια ανάσα της Αγάπης σου

και της Καρδιάς σου η Μπάντα..

Το χέρι σου στο χέρι μου

και ο Λογισμός δικό σου,

μια Ανασεμιά που έρχεται

και δείχνει το Παλμό σου...

Κι όταν ακούς τα Κύματα

η Θάλασσα σε πάει,

σε χίλια δυό μηνύματα

που ο Χώρος τα κρατάει.

Κι όταν περνάς το άρωμα

που αφήνεις σαν Ομίχλη,

ακόμα κι ο Κεραυνός ξαφνιάζεται

και η Νύχτα δείχνει…

ΝΕΤΑ-ΣΚΕΤΑ

Να σ’ αγαπώ νιώθω από πρώτα,

Έρχομαι στην δική σου πόρτα,

Να μην την πνίξουνε τα χόρτα,

Και να ανάψεις όλα τα φώτα.

Στο δηλώνω νέτα-σκέτα,

Είσαι καλόψυχη κοκέτα,

Δίχως ρούχα με ετικέτα,

Δεν ζητάς δώρα πακέτα.

Να σ’ αγαπώ νιώθω από πρώτα,

Άλλαξα στη ζωή την ρότα,

Να γίνει όπως γλυκιά νότα,

Σαν σμίξουν τα δικά μας χνώτα.

Έχεις για εμένα αγαπούλα,

Την πιο ζεστή την…

Κι αν σου μιλήσει η ζωή
το Σύμπαν κι αν Διπλώσει,
Ένα ημίτονο ψηλά
ο ΄΄Ηχος θα το δώσει.
Μια μελωδία φυσική
μια σχέση που αλλάζει,
δίνει στο μέλλον μια (Κραυγή)
και ο Χώρος διατάζει.
Μες τα μελλούμενα θα δεις
μια Αρχή να κατευθύνει
ένα της θέσης Γνώρισμα
και της ζωής που δίνει..
Δόξα σε 'κείνον που μπορεί
να γράψει Ιστορία,
με τις Καρδιάς τα Σύνορα
που κλείνουν Φαντασία ...!

τι ειναι αυτο που σε γεμιζει?

τι ειναι αυτο που σε θυμιζει?

τι ηταν εκεινη η φορα που με κοιταξες και εφυγες?

τι ηταν εκεινο το συναισθημα οταν με διεγραψες?

τι ειναι ζωη χωρις εσενα?

τι ειναι το φως μαζι με σενα?

τι ειναι η σιωπη πισω απο τα χειλη σου?

τι ηταν εκεινη η εκφραση που ειχανε οι φιλοι σου?

τι ειναι αυτο που σε κανει να γελας?

τι ηταν η μερα που περασε για μας?

τι ειναι το φιλι διχως τη γευση σου?

τι…

Έχει χαθεί το χαμόγελο απ’ τα χείλη

Τα πρόσωπα γέρασαν μέσα σ’ ένα βράδυ

Μέσα σε λίγες ώρες πήγαν όλα χαμένα

Όλα τα χρόνια που ζούσαμε δοσμένα

Δεν έχω ξαναδεί τέτοιες μορφές θλιμμένες

τόσες πολλές μαζεμένες

Είναι σαν να πέρασαν χρόνια

πάνω από τα πρόσωπα τους ……

Σου γράφω κι απόψε ένα ποίημα,

για να σου πω πόσο σ’ αγαπώ,

κοιτώ το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα…

Εισαι Θεα δεν πιανεσαι…

Χαίτη ξανθιά

και κατακόκκινο κραγιόν

φοράς το εξώπλατο μπλουζάκι

και ορμάς

στην πόλη των θεριών

με ένα τσιγάρο κράχτη

Ψάχνεις της νύχτας το γαμπρό

που θα κεράσει τα ποτά

και θα πληρώσει

με αντάλλαγμα μια νύχτα υγρή

το αποψινό σου πάρτι

Στα γνώριμα στενά

καυτά φιλιά και υποσχέσεις

μα σαν στρίψεις στη γωνία

σε έχουν ξεχάσει οι σχέσεις

Μια ακόμη βραδιά

σε κενή αγκαλιά

για να γεμίσεις το κορμί σου…

Ω, Αδαλία ! Πανέμορφη γλυκιά μου Αδαλία,

την καρδιά μου κέρδισες χωρίς δυσκολία,

στα σαγηνευτικά σου κοιτάζω μάτια,

γαλαζοπράσινα ωραία μονοπάτια.



Την γαλήνη θα σου χαρίσω στη γη,

με πολύ πάθος, αγάπη και στοργή,

μπορώ να σε κάνω ευτυχισμένη,

μια βραδιά φεγγαρολουσμένη.



Είσ’ η πιο γοητευτική γυναίκα που χω ‘δει,

σου αφιερώνω λοιπόν μιαν ερωτική ωδή,

καθώς εξομολογούμαι ότι…