Ο ΠΑΠΥΡΟΣ

[Αρτέμης Αξαρλής]

Θα γράψω σ’ ένα πάπυρο

πως σ’ αγαπώ έπ’ άπειρο,

να βρουν και να διαβάσουνε

αϊ γεννεαί αϊ πάσαι.

Και, σένα που δεν μ’ αγαπάς

στο λέω, όπου κα να πας

θα υποφέρεις , θα πονάς ,

μ’ όποια μορφή και να σαι!

Ρ

Κατάρες θα σου ρίχνουνε

στον άλλο κόσμο όλοι

εκεί στο πυρ το εξώτερο,

να σ’ έχουν οι διαβόλοι.

Για το δικό μου έρωτα

που σήμερα αρνιέσαι,

στο διακκενές και στ’ άπειρο

διαρκώς να τυραννιέσαι!

Αλήθεια εντελώς …γυμνή

τούτη η ερωτική ωδή

θα παραμείνει σκαλιστή

σ’ αθάνατες κολόνες.

Να δείχνει, πως δεν πόνεσες

τον ερωτά μου αφόρισες,

και πρέπει να οδύρεσαι

για πάντα εις τους αιώνες!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Πολύ μεγάλα αντίποινα
Σκάρωσες βρε Αρτέμη.......

Την καλημέρα μου.

[Αννέτα]

Η πόνος της απάρνησης....

Πολύ καλό!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο τραγουδι!!!
καλησπερα

[Παντελής]

τρ αγούδι με τα όλα του αγαπητέ Αρτέμη.

[Παντελής]

συγχώρα το σφάλμα του Η/Υ δε ξέρω πολλά για το τρόπο χρήσης τους.

καλό σου ξημέρωμα.

[Ειρήνη]

Αλήθεια εντελώς …γυμνή!!!

[Κατερίνα]

ωραίο!

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

'
Φοβερός φίλε !

.