ΛΑΒΑ ΚΑΙ ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΟΥ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Εντάξει δεν μου φέρθηκες, μα σκάρτα κι όχι ντόμπρα
και δηλητήριο μού’ ριξες σαν νά’ σαι μαύρη κόμπρα
τα πάντα μου σου τά’ δωσα χωρίς να κάνω κράτει
όμως εσύ με ράγισες σαν πήλινο κανάτι.

Ψάξε για να βρεις εντός σου τον παλιό τον εαυτό σου
στης καταστροφής το χείλος έλα αγάπα με μια στάλα
στη ζωή μου πού’ ναι μύλος γίνε για ν’ ανέβω σκάλα
μες στα κύτταρά μου απλώσου νά’ μαι λάβα και σεισμός σου
πάψε να με παίζεις μπάλα κι ενωμένοι πάμε γι’ άλλα.

Μ’ άγριο μοιάζεις άνεμο στον ανθισμένο κάμπο
με το θεριό τη θύελλα για παρτεναίρ στο μάμπο
ρίχνω βροχή τα δάκρυα που τρέχουνε ποτάμια
γιατί στιγμή δεν μού’ δειξες αγάπη δύο δράμια.

Ψάξε για να βρεις εντός σου τον παλιό τον εαυτό σου
στης καταστροφής το χείλος έλα αγάπα με μια στάλα
στη ζωή μου πού’ ναι μύλος γίνε για ν’ ανέβω σκάλα
μες στα κύτταρά μου απλώσου νά’ μαι λάβα και σεισμός σου
πάψε να με παίζεις μπάλα κι ενωμενοι πάμε γι’ άλλα.