Μετά το τέλος

[Σίγμα]

Το είδαμε περήφανο πάνω απ' τη γη να πέφτει
Στα μάτια σου επωαζε μια πληθινη στοργή
Τον ουρανό που έσκισε μια μέρα για να φέρει
Όσα δεν βρήκες ορμωμενος
Στη δίψα για ζωή.

Μια φράση πρόλαβες να πεις
Που θύμιζε ελπίδα
Πιο σιγάνα απ τη συνθλιψη κυμάτων καταγής
Δέχθηκες το όνειρο σαν μια θερμή ηλιαχτίδα
Και παγώσες στην ερημιά ζωής αληθινής.

Κι η ερημιά σου γέννησε μια μια ηρεμία στα μάτια
Σαν ένα θάμπωμα ελαφρύ στις κόρες σου, μελί
Λυγωνουνε στο κοίταγμα, στον έρωτα, στα ναζια
Για να σε ξεδιψάσουνε με μια αθώα ντροπή.