ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Γλυκό δεν μού’ δωσες φιλί
φαρμάκι μόνο και χολή
και μ’ έκανες συντρίμμι
ψυχρές μού πέταξες ματιές
κι απ’ τις βαθιές λαβωματιές
ουρλιάζω σαν αγρίμι
κι ας μ’ έχεις ρίξει στο γκρεμό
στο λάβρο σ’ έκανα καημό
αδέλφι και τακίμι.

Την ύπαρξή σου θα ζωθώ
στου νου κι ας μ’ έχεις το βυθό
κι ας μ’ άφησες στον άσο
με πίκρες μου ένα σωρό
στιγμή μακριά σου δεν μπορώ
για να σε ξεπεράσω
απ’ τον κόσμο όλο κι αν χαθώ
μία ζωή θα προσπαθώ
ποτέ να μη σε χάσω.

Πόσο σε πόθησα εγώ
στην αγκαλιά σου να πνιγώ
μα μ’ έκανες ρημάδι
στην καταχνιά μου τη θολή
στη θύμησή σου την τρελή
βουλιάζω κάθε βράδυ
βαθιές κι αν μ’ άνοιξες πληγές
αισθάνομαι στις χαραυγές
το τρυφερό σου χάδι.

Την ύπαρξή σου θα ζωθώ
στου νου κι ας μ’ έχεις το βυθό
κι ας μ’ άφησες στον άσο
με πίκρες μου ένα σωρό
στιγμή μακριά σου δεν μπορώ
για να σε ξεπεράσω
απ’ τον κόσμο όλο κι αν χαθώ
μία ζωή θα προσπαθώ
ποτέ να μη σε χάσω.