===========================

'

Γράφει η Λυράν: " …

έξω δάκρυα και ντέρτια

Παπαδήμιους και ξέφτια,

έξω μοναξιές και άγχη

τέρμα κλάψες μα και πάθη…

Μια σταγόνα σου,

ανεξαρτήτως προθέσεων,

με άγγιξε.

Κάτι που φέρνει ωκεανό,

και διαλύει

το στίγμα μου

σε αχαρτογράφητα ταξίδια.

Αποδεικνύοντας πολύ…

Ό,τι χρειάζεται,

για να καταστούν

ακόμα πιο διεισδυτικοί

οι κυνόδοντες

του Μεγάλου Λάθους,

φυλάσσεται

από τα χρόνια

που…

Λίγο γάλα

από το μαστό

της ευθύνης,

να πιεί,

το προοριζόμενο

για την απόπειρα επανόρθωσης,

επίθετο.

Να πάρει

όση δύναμη του…

Μια χώρα που αιμορραγεί…

Το πιστεύεις;

Τώρα ξεκινώ σιγά σιγά να παίρνω

έντονα χρώματα και συμμετοχή

σε αυτή τη μαγεία που εσύ

πρόσφερες απλόχερα για τόσα χρόνια.

«Τρέχουν τα γέλια σα μύξες

άλατα…

Φυσουσες με αφελεια το φεγγαρι

νομιζες θαρρω, πως θα το σβησεις

τα ματια σου λαμπιονια στο σκοταδι,

τι αλλο πιο πολυ να μου χαρισεις;;



Εγω να σε κρατω να ταξιδευεις…

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ…

                Οντισιόν

-

Έκανες Φιλόλαε στην τάξη σου το θαύμα...

Περπάτησες τη σκέψη μας σε μέρη με θυμάρια

και πριν να έρθει το…

Ήμουνα για σένα

πάντα λιμάνι ζεστό

σαν πλοίο να αράξεις

στον δικό μου γυαλό.

Άνοιξες όμως πανιά

μακριά μου να φύγεις

και  την δική μου…

Ειναι κάτι τζιτζιφιόγκοι,

κάτι ρεμαλοειδή

που πουλάνε-δήθεν- τέχνη

για να πιάσουν την καλή.



Το 'μαθαν καλά το κόλπο

κι έχουν γίνει καθεστώς

κι ο καθένας τους…

Γεια σας στιχοταξιδιώτες,

του Ρυθμού και τ' άστρου γιοι,

αδερφάκια μου από τότες

που γυρνά ετούτη η Γη.



Έναν-έναν σας γνωρίζω,

έναν-έναν σας φιλώ,

στην αγάπη…

...από τα φοιτητικά μου χρόνια...συγγνώμη για μια ...ακραία λέξη....προβληματίστηκα αν θα έπρεπε να την αλλάξω και είπα να το αφήσω ως έχει...έτσι για την αυθεντικότητα και την ωραία ανεμελιά των…

Μέγεθος ποινής,

εξοντωτικό.

Η εγκατάλειψη

ενός νεογέννητου Πιστεύω,

τιμωρείται

με το να επιβιώνει

η αντίληψη

από τη ξηρά τροφή πληροφοριών.

-μαμά,παπά,

Εκτές το βγάντυ,με φώναξε ένας ευγκενικός Έλληνας στο σπίτι του.

Όταν μπήκα μέσα ήτανε…

Γεώργιος Βιζυηνός

λουλούδι στο τρελάδικο

θρακιώτικος εσπερινός

του σύγνεφου απτάλικο



δάκρυ βουβό,…

Νιώθω τις τύψεις στοιβαγμένα βιβλία

όπου γυρνάς γυμνή,

εκεί κυλώ τα κλάματα,

ένα ζευγάρι χέρια καινούρια

σ' αφήνω χαράματα.



Σκέψη τυφλή,

κλειστό μου…

  Γαλάζια θάλασσα ο κόσμος όλος

και εγώ αθεράπευτα ονειροπόλος

πετώ μακριά σαν μόρτης  γλάρος

άδεια η τσέπη μου δεν έχω βάρος…