Κύριος εαυτών,

μπροστά

στον πολυραγισμένο καθρέφτη.

Παίζοντας

με το χρώμα της φωτιάς,

όταν το δάχτυλο,

στα πλάισια της θέλησής

ν' ασκηθεί επιβολή,

διατρέχει το…

Ομοιότητες αρώματος,
ανασαίνει,
συχνά,
η μνήμη.
Έτσι ζει
και συνεχίζει να σπαρταρά,
μέσα μου.

Ή μικραίνει το δωμάτιο,

ή εξαντλούνται οι ψευδαισθήσεις.

Μέχρι πρότινος,

συμβολισμοί

σκαρφάλωναν στους τοίχους,

'παίρναν λίγο από το μεδούλι

της έννοιάς τους

και…

Αύριο πάλι,

ραντεβού εδώ.

Ο ένας δίπλα στον άλλο.

Μαζί

στο νέο συλλάβισμα της ψυχής μας.

Για να δούμε

πόσος τόπος και τρόπος σώζεται.

Αν τα "Θέλω'' μας

ξανάκαναν…

Δεν αντικρούει κανείς τη σιωπή.

Είναι σίγουρο...

Αυτή μέρα,

διαχειρίζεται έτοιμες αλήθειες

και μέσα της δεσπόζει

μιά σκέψη σε κατάσταση ηρεμίας,

γεμάτη…

Εισπνοή,

εκπνοή...

Πότε;

Πως;

Ένα άηχο κύμα υπάρχει μόνο,

που χτυπά στη μιά,

κι επιστρέφει

στην άλλη ανατριχίλα.

Για την ώρα,

κρύβεται

μέσα στο…

"Είσαι",
με την έννοια
του απόλυτου των στιγμών...
Λέω "Εδώ",
κι εννοώ άνθρωπο...
Είσαι εδώ.
Ως συνδετικός κρίκος,
μεταξύ
της επιβίωσης
και του σκοπού της.

Φως...

Φως δοσμένο

σε ημεδαπές κι αλλοδαπές διαθέσεις,

που αφέθηκαν

ν' αψηφίσουν επιδεικτικά

το βάρος των ματιών...

Για κάθε ατιμασμένο ήλιο,

η κόλαση

πετούσε ένα…

Με τα πολλά,

ξημέρωσε κι εδώ μιά ηλικία,

στην οποία θερίζουν

οι μη συμβατικοί πνιγμοί.

Παραμονεύουν,

όπου κι αν περιφερθεί η Ύπαρξη

κουβαλώντας μαζί της,

ως μόνη…

Νιώθω...

Πάντα...

Αδιάκοπα...

Πριν

και μετά το οτιδήποτε...



Και η φύση μας

απεχθάνεται το κενό.

Και πιο συγκεκριμένα,

κάθε απόγονο φυγής

και ψυχικής…

Δεινοπαθεί η χαρά στο άκουσμα

 ερχομού της μοναξιάς.

Eκατομμύρια σφαιρίδια

αόρατης πρόσκρουσης,

υποβάλλουν το σώμα μου

σε μια στενοχώρια,

 ένα σφίξιμο…

Πολλαπλάσιοι,

ελαστικοί ήχοι,

περιμετρικά

των τετραγωνικών ασφάλειας,

δείχνουν πως πλήθυνε το Είδος.

Και στην σιωπή,

πολλαπλάσιοι χτύποι...

χτύποι...

Και μετά από…

Νυχτώνει στο πάθος

και είναι ανάγκη,

απόψε

να κρυφτει πάλι

σε φεγγάρι ματιών,

για να βρει,

στην απόχρωσή τους,

το υλικό

να φτιάξει τα θέλγητρα

ενός…

Τόπος

ή Χρόνος...

Πρόσωπο

ή Πράξη...

Κάτι το ξεχωριστό,

τέλος πάντων,

που μπόρεσε να χωρέσει

ένα αίσθημα απόλυτης ελευθερίας.

Που έγινε απαραίτητο

και σημείο…

Υποθέτω,

πως αν γδυνόταν,

μπροστά μας,

ο Παράδεισος,

και η αφή

θα βίωνε το πέρασμα

πάνω από τις δονήσεις του κόσμου,

και η αίσθηση εξαΰλωσης

θ' αξιοποιούσε

την…

Υπάρχει

και το δικαίωμα σε μιά ανάγκη,

που,

την ώρα μηδέν,

θα θυμάται το όνομά της.

Και τα δόντια της κραυγής

που βλασταίνει εκεί,

μπορούν να κόψουν

τη λιπαρή…

Χρόνια τώρα,

δουλεύονται οι φόβοι.

Προσθαφαιρέσεις,

επισημάνσεις,

πλασματικά ξεθωριάσματα

και άδικες υπερτιμήσεις.

Κι ο μεγαλύτερος αυτών,

ο πιο τραχύς,

έχει δώσει…

Σιγά σιγά,

γίνεται παχύσαρκη η ηλικία.

Χάνει τα περιθώρια της,

ξεκαθαρίζουν οι εφιάλτες

κι εκείνοι που πέρασαν

από τη σάρκα της ζωής,

έχουν μιά τάση μονιμοποίησης

υπο…

Πολλοί θα μεμφθούν

το βλέμμα που υποστάλθηκε,

αλλά κάποιες φορές,

δεν είναι εύκολο

να σηκώνεις

το εξαντλητικό βάρος

από τα κάγκελα

των εισαγωγικών,

σε λέξεις και…

Για μένα τουλάχιστον,

η γεύση της επαφής μας

δεν είναι

ουτε κάν γλυκόπικρη.

Κι αυτό,

διότι έζησα,

για λίγο,

στην υλική ζέστη,

ενώ ήθελα να χαθώ

στη…

Δικό σου παιδί

είναι η αληθινή νίκη.

Εχει πάρει μάλιστα,

τα μάτια σου,

που κατάφεραν

να παραμείνουν ανοιχτά

χωρίς την προστασία

της…