Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το βότσαλο εκείνο

Καθισμένη στο βράχο,κοιτάζω τα κύματα.
Ώρες στέκομαι περιμένοντας τη βροχή.
Μου είπε πως θα έρθει αυτή την εποχή,
στην άμμο να σβήσει τα ξεχασμένα βήματα.

Θα σβήσουν και οι μνήμες,σαν να'ταν από σκόνη,
από κάποιους τυχαίους,περαστικούς διαβάτες
κι από άλλους πάλι,αφηρημένους υπνοβάτες,
που κλέβουν όνειρα,κάθε που ο ύπνος ζυγώνει.

Μα πρίν αρχίσει το πότισμά του ο ουρανός,
ανθίζει η αναζήτηση για το βότσαλο που είπαν,
πως πρέπει να βρώ κι ας πάντα άπιαστο ήταν.
Και ξάφνου,το συναντώ!Χάμω στέκει ο θησαυρός

Στο λαιμό,με χρυσή κλωστή,κόσμημα θα βάλω,
μα είναι μονάχα ένα κομμάτι γυαλιού φθαρμένο
από ένα κοινό μπουκάλι,σκόπιμα παρατημένο,
να το θαυμάσει κάποιος,σαν να'ταν κάτι άλλο...

Προβολές: 68

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 1:10: πολύτιμο βότσαλο!!!

Σχόλιο από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 7:50: ειναι οντως μια εκπληκτικη αγια μελαγχολια ντυμενη τα χρωματα της ελπιδας της ταπεινωσης
και της αφοσιωσης!!!! ενα ποιημα με δυνατες αισθησεις χαραγμενο!

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 16:05: Ανταμώνοντας τον απόηχο του χαμένου στόχου,
αντανακλάται το απροστάτευτο κενό,εντός μας.

Σχόλιο από τον/την Μίνα στις 8 Φεβρουάριος 2010 στις 20:13: Να ψάχνεις μια ζωή ένα θησαυρό και τελικά άνθρακες?
Αν κατάλαβα σωστά
Πολύ τέλειο!!!

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 9 Φεβρουάριος 2010 στις 8:25

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 12 Φεβρουάριος 2010 στις 7:43: Στο λαιμό,με χρυσή κλωστή,κόσμημα θα βάλω,
μα είναι μονάχα ένα κομμάτι γυαλιού φθαρμένο
από ένα κοινό μπουκάλι,σκόπιμα παρατημένο,
να το θαυμάσει κάποιος,σαν να'ταν κάτι άλλο...
Φανταστικό !!!!! Η γραφή σου δυνατή και υπέροχη!!!! Την καλημέρα μου!!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 14 Φεβρουάριος 2010 στις 19:03: .
Πολύ δυνατοί οι στίχοι σου
μετέτρεψαν ένα σπασμένο γυαλί
σε ποίημα!!!

Καλό βράδυ Joe