Μα λίγο πρίν πλευρίσουνε οι πειρατές το πλοίο
ρίξαν κομάντο δέκα εφτά μες το νερό το κρύο,
να ανέβουνε στη γέφυρα και να την καταλάβουν
κι όποιος μπροστά τους να βρεθεί, χωρίς παπά τον θάβουν.
Φτάσαν πάνω στη γέφυρα να φάν' τον καπετάνιο
και μες σ' αυτό το αίμα τους, τους έκανε το μπάνιο,
τους ρήμαξε η Ναξινή με τ' ασημί σπαθί της,
γι' αυτούς δεν ήταν παρα μιά, της κόλασης προφήτης..!!
Πιό κάτω, 'κεί στο κεντρικό θέατρο του πολέμου,
Ο Γέρο-Λύκος πάταγε στην πλάτη του ανέμου.
Το μίσος που σιγότρωγε χρόνια τα σωθικά του,
'γίνει για τους Πολιτικούς το πλοίο του θανάτου..!
Τους έκοψε, τους λιάνισε, τους σφάζει σα γουρούνια
φωτιές πετούν τα μάτια του, καπνοί απ' τα ρουθούνια..
Μα δεν αφήκε τίποτα να μείνει ζωντανό....!!!!
Το πλοίο των Πολιτικών τ' άφησε ορφανό....!!!!!
Γέμισε το κατάστρωμα κορμιά κομματιασμένα
ρυάκια αίμα καταγής, άκρα παντού σπαρμένα..
Ποτέ θυσία σαν κι αυτή δεν έχει δεί βωμός..
Κι έτσι ετελείωσε, αυτός ο μέγας σκοτωμός..
Περάσαν μέρες και οι λαοί, πιά τώρα αδελφωμένοι,
κάνουνε γλέντι και γιορτή μαζί και η Ελένη.
Άφθονο ρέει το κρασί, πίνουνε και χορεύουν,
τα γυναικεία τα κορμιά τους άντρες σαγηνεύουν.
Ο Λύκος με θολή ματιά αρπάζει το Ελενάκι
απ' την αρχή τον άναβε αυτό το γκομενάκι....
Βγάζει ο Βάγγος το σπαθί, ο Κώστας το κοντάρι
και η Σοφία η Σπαρτινή πιστόλι δωδεκάρι..!!
Στο γλέντι μάλλον θα στηθεί πολυπληθή κηδεία
μα ο Σπαρτινός βγαίνει μπροστά, μη γίνει τραγωδία,
τη λύση 'ρίχνει' η Ναξινή, ο μούν@ρος Ειρήνη
π' όποιος την έχει δεί γυμνή, έπαθε σκοτοδίνη..!!
"Μην πόλεμο αρχίσετε πάλι 'ωρέ γαϊδούρια
τώρα που αγάπη έχω εγώ, στο στήθος μου καινούργια.
Έχω αμόρε σοβαρό, πάλεψα να τον 'ρίξω'
και χρόνο θέλω μπόλικο καλά να τον στραγγίξω.
Ελάτε πάμε όλοι μαζί να βρούμε το Σαμάνο,
εκείνον το σοφό που ζεί στην πρύμνα απο πάνω,
να δώσει λύση οριστική στην ερωτολιγούρα
που έχει πιάσει όλους σας, μην πάρω τη μαγκούρα..!!"
Για το Σαμάνο ξεκινούν τον δίκαιο ερημίτη
πού 'χει σοφία μαντική κι ένα κελί για σπίτι
να δώσει γνώση να σωθούν σε τούτη τη γωνία
από την αλλοπρόσαλη, του πόθου τη μανία...
Φτάσανε και θαρετά η λυγερή Ειρήνη
του εξηγεί πως πέσανε στων ορμονών τη δίνη.
Ευλαβικός και σοβαρός με περισσή τη σκέψη
ζητά να δεί τους άσωτους και να τους συμβουλέψει.
Το Ελενάκι έρχεται μπροστά-μπροστά κεφάτο
και το Σαμάνο έπιασε μεράκι σουλτανάτο.
"Κούκου" του κάνει το πουλί και κελαηδά καντάδες
τέτοια μουν@κια, μάνα μου, κολάζουν και παπάδες....
Χωρίς να το ξανασκεφτεί τους λέει: "Βρήκα λύση,
η ηρεμία για να 'ρθεί, να πάψουνε τα μίση,
το Ελενάκι πιά κανείς δεν θα το ξαναπάρει
θα μελετήσει στο εξής τ' άγιο 'μαντζαφλάρι'.."
Κι αφού το είπε ο σοφός κανείς δεν αντιλέγει
το Ελενάκι έμεινε, στην άγια τη στέγη
ασκητικό να κάνουνε με το Σαμάνο βίο
και να του παίζει τακτικά το μουσικό εργαλείο..
Η ηρεμία ξαναζεί στην ποιητική γωνία
ο Αη Σαμάνος έδιωξε την κακοδαιμονία.
Στο Σπαρτινό πλεούμενο, είν' όλοι αδελφωμένοι
και στο εξής θα οδεύουνε, πάντα αγαπημένοι..
Στο Στιχοπλάστη δώσανε οι Μούσες τα παιδιά τους
τα όμορφα ποιήματα μέσα από την καρδιά τους,
κι έγραψε έπος μαγικό, οι φίλοι να ευθυμούν
και άμα δεν τους άρεσε, σφοδρά να βλαστημούν......!!!
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά