Το γνωμικο και ο αρακας

[αισχυλος]

Πρωτη του γαμου τους βραδια
θεε μου τι αναποδια
ετσι δεν κανουν τα παιδια
ητανε αμαθος αυτος κι αυτη παρθενα.
Κι ολο στοχευει τον μηρο
πως να χωρεσει τουτο εδω
σε 'να μικρουλι κερμα.

Σηκωνει το ακουστικο
παιρνει τον θειο του λοιπο
κι αυτος με ενα γνωμικο
του λεει να το τριψει.
τριψτο σιγα και μαλακα
κι ωσαν ανοιγουν αρακα
ετσι κι αυτο θ' ανοιξει.

Μα που να τριψει απαλα
δεν το καταλαβε καλα
δεν ειχε τριψει κι αρακα
ολα λοιπον χαμενα.
Αυτη στα ματια τον κοιτα
αφηνει τα μαλια λιτα
ασε του λεει εμενα.

Μηνες περασαν και οι δυο
κανανε βολτα στο χωριο
κι εμοιαζε, ετσι αυτη
λες και 'χει η δολια καταπιει
ενα βαρελι.
Βλεπουν τον θειο, το λοιπον,
τους πλησιαζει και σ' αυτον
το πνιξες βλεπω οπως σου'πα το κουνελι!!

Εκεινη τον αγριοκοιτα
ασε του λεει τα γνωμικα
γιατι αν ειχα αρακα
αναμεσα απ' τα σκελη,
τοτε δεν θα κανα παιδι αλλα μπιζελι!!

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

[γκατλούλα]

Μου βάζεις ιδέες, λες να προκύψ' κάνα μπιζέλι?

χαχαχαχαχαχα