Το ημερολόγιό μου

[Αριάδνη Μεσογείτη]

Τι να θυμηθώ, τι να σου γράψω,
που όλες οι θύμησες έγιναν λεπτές
αραχνοϋφαντες σελίδες
ενός πολύτομου ημερολόγιου,
που όλο και λεπταίνουν
από το βάρος των καινούργιων ημερών,
που στοιβάζονται ασταμάτητα,
η μια πάνω στην άλλη.
Οι παλιότερες από κάτω,
όλο και χωνεύονται μεταξύ τους,
όλο και μπερδεύονται οι μέρες,
τα χρόνια, τα γεγονότα, οι άνθρωποι,
οι αγάπες, οι λύπες, οι αποχωρισμοί,
... οι θάνατοι.

Όπως οι τόποι που αφήνει πίσω του ο ταξιδιώτης
όλο και μακραίνουν, όλο και μικραίνουν
και φαίνεται ότι πλησιάζουν μεταξύ τους
τα σπίτια, τα δέντρα, τα βουνά
και στο τέλος συγχέονται
και φτιάχνουν όλα μαζί μια μόνο γραμμή,
το μακρινό ορίζοντα.

Ταξιδιώτες είμαστε
σ' ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή,
με μια μόνο κατεύθυνση
και μια μόνο στάση για τον καθένα μας.
Αυτή που θα κατέβουμε.
Το ταξίδι όμως συνεχίζεται με τους υπόλοιπους
κι εμείς γινόμαστε μια ακόμα αραχνοϋφαντη σελίδα
στο χωνευτήρι του χρόνου.
Ένα αχνό σημαδάκι
λίγο πριν χαθούμε στο βάθος του ορίζοντα.
Λίγο πριν μας αγκαλιάσει η λήθη,
... η ανυπαρξία.

Αριάδνη Μεσογείτη

[γκατλούλα]

Με συγκίνησες καλή μου Αριάδνη

[marakos]

"Ένα αχνό σημαδάκι λίγο πριν χαθούμε στο βάθος του ορίζοντα.Λίγο πριν μας αγκαλιάσει η λήθη,... η ανυπαρξία." ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΣΑΣ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΚΟΨΟΜΕΣΙΑΣΜΕΝΟΣ

[Αρτέμης Αξαρλής]

λεκτικός θησαυρός που πηγάζει απο μέσα σου αριάδνη!

[ΚΛΕΑΡΧΟΣ]

Πολύ όμορφο το ημερολόγιό σου....

[marakos]

ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΨΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ !ΕΥΓΕ!