Tόσο χρόνο χαμένο !

[Γιαννης Στιχακης]

Tόσο χρόνο χαμένο !

Η ζωή με σκορπά σε μεγάλα συγνώμη
στο παλιό καναπέ στο μεγάλο σαλόνι
με καπνό μαχαλά σε μια πίπα να καίει
και ουίσκι βαρύ από στάγμα που κλαίει
με τη σκέψη αργή σα μια βάρκα να πλέει

ο καιρός με κερνά περασμένες αγάπες
αναμνήσεις πολλές μα κρυμμένες στις στάχτες
στο παλιό καναπέ στο μεγάλο μπαλκόνι
όταν πέφτει η βροχή κι όταν λιώνει το χιόνι
κι εγώ έξω , κοιτώ περιμένοντας σε ακόμη

και διαβάζω ξανά μες τα άρθρα του πόνου
και του πόνου μιλώ πως θα έρθεις του χρόνου
με στη πρώτη γραμμή σε παλιά εφημερίδα
σ’ ένα χρώμα θαμπό πως ; τα μάτια σου είδα
στη ψυχή μου να φέρνεις μια παλιά καταιγίδα

η ζωή με σκορπά σε μεγάλα συγνώμη
δε στο είπα ποτέ ναι …και ας άλλαξα γνώμη
κι όμως κάθομαι εδώ μ’ ένα φως τελειωμένο
πόσο είμαι χαζός πόσο καιρό , να σε περιμένω;
είναι η πόρτα κλειστή το κλειδί της σπασμένο
τόση αγάπη χρωστώ τόσο χρόνο χαμένο !

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!
καλησπερα