Την ώρα της δύσης.

[Γιαννης Στιχακης]

Την ώρα της δύσης

Αφήνοντας τον ήλιο να σβήσει
σ’ ένα γλυκό καλοκαιρινό δειλινό
συνωμοτεί όλη η φύση ν’αφήσει
ότι πιο ωραίο μπορούσα να δω

στο τέλος της μέρας αρχίζει η νύχτα
φεγγάρι και αχτίδες μαζί σας κοιτώ
να πιεις σε ποτήρι ποτό Μαργαρίτα
μ’αλμύρα φτιαγμένο απ’ωκεανό

σε χρώμα ντυμένο πορφύρα ανοιχτό
γαλάζιο να δένει το φως της σιωπής
του Γκόγια κλεμμένο κρυφό μυστικό
καμία απ’τις λέξεις να πεις δε θα βρεις

δεν έχω πια φίλους δεν έχω πια τύψεις
δεν νιώθω πια μόνος , δε ξέρω γιατί
ταξίδι σαν φεύγω την ώρα της δύσης
μικρή πόσο είναι κι αυτή μας η γη
και αν δε γυρίσω να ρθείται ως εκεί

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πανεμορφο!!!
καλημερα Γιαννη