Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Τα χείλη μας ζευγάρωσαν

Τα χείλη μας ζευγάρωσαν
πάλι στο όνειρό μου
και οι χορδές χαλάρωσαν
στο παραμιλητό μου

Αμέσως αναστήθηκα
απ'την αναπνοή σου
σαν να ξαναγεννήθηκα
απ'το γλυκό φιλί σου

Μα το πρωί στα ίδια πάλι
εγώ εδώ και συ αλλού
αχ η αγάπη είναι ζάλη
είναι αρρώστια του μυαλού

Τα χείλη μας ζευγάρωσαν
πάνω στο μαξιλάρι
μα ξαφνικά με πρόδωσαν
ο ύπνος πριν με πάρει

Τόση αγάπη χάθηκε
χωρίς κανένα λόγο
λουλούδι που μαράθηκε
στου έρωτα το δρόμο

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προβολές: 24

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 0:49: περασες καλα δηλαδη...

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 0:53: αχ η αγάπη είναι ζάλη
είναι αρρώστια του μυαλού

είπαμε Γιώργαρε η αγάπη είναι από τις σοβαρότερες ψυχικές νόσους!!!
ο στίχος σου κλασσικά πρώτος...!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 2:31: Μα το πρωί στα ίδια πάλι
εγώ εδώ και συ αλλού
αχ η αγάπη είναι ζάλη
είναι αρρώστια του μυαλού

Eίναι αρρώστια του μυαλού! Ναι!!!
Με το οίστρο σου με κάνεις και παραμιλώ!
Γειά σου Γιώργη!!!