Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Στου ορίζοντα την άκρη 14

....Συνέχεια

Σαράντα μέρες βρίσκομαι εδώ σ' αυτόν τον τόπο

έχω αλλάξει τρεις δουλειές μα πρόβλημα δεν έχω

κάθε καινούργια αλλαγή και κάθε νέος πόθος,

μια εμπειρία χωριστή, που ζω και που αντέχω

και μία εμπειρία μου αξέχαστη θα μείνει,

κινδύνευσα για να πνιγώ και οι στιγμές εκείνες

θα μείνουν ανεξίτηλες εις την δική μου μνήμη

σε μία λίμνη πού 'τανε φράγμα για τις τουρμπίνες.

Σαν βρέθηκα στα ανοιχτά της λίμνης κολυμπώντας

και στην απέναντι ακτή να φτάσω δεν μπορούσα,

παρέκκλινα συνέχεια του στόχου αγνοώντας

τι ήταν που συνέβαινε και τα νερά τραβούσαν

κολύμπησα, κουράστηκα, και έβλεπα σκοτάδια,

το θάρρος μου διατήρησα, και με βαθιές ανάσες

κρατιόμουνα εις τα νερά. Έβλεπα τα καράβια

όπου περνούσαν δίπλα μου γεμάτα επιβάτες

εσήκωνα το χέρι μου, βοήθεια να ζητήσω

τη λέξη δεν την ήξερα, με λόγια να φωνάξω

νόμιζαν πως το σήκωνα για να τους χαιρετίσω,

δεν ήξεραν πως τη ζωή, κινδύνευα να χάσω.

Στο τέλος τα κατάφερα μ' όσες δυνάμεις είχα

χωρίς να πανικοβληθώ και με τα λογικά μου

και στην απέναντι ακτή κατάφερα και βγήκα

κι έληξε δίχως αίματα η περιπέτειά μου.

Στο γυρισμό μου πέρασα δίπλα απ' τις τουρμπίνες

και είχα πλέον καθαρά συνειδητοποιήσει

πως παρά λίγο έλειψε κάποια από εκείνες

νάχε μαζί με τα νερά κι εμένανε ρουφήξει.

Προβολές: 13

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 12 Νοέμβριος 2010 στις 21:40: χαίρομαι που σώθηκες Δημήτρη.
Κόντεψα κι εγώ να πνιγώ μικρός, βούλιαζα και νόμιζαν πως έκανα βουτιές,
μια συγχωρεμένη γειτόνισσα η κυρά Φιλιό κι ένα μεγαλύτερο παιδάκι γείτονας
και φίλος ο Νίκος με έσωσαν ευτυχώς.
Πάντα θα τους ευγνομωνώ για το καλό.

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 13 Νοέμβριος 2010 στις 0:09: γεμάτο δράση !

Γεια σου Δημητρη !!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 13 Νοέμβριος 2010 στις 0:26: Είναι κανονικό έπος Δημήτρη!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 13 Νοέμβριος 2010 στις 0:26: Κάποτε από κοινού, λέγαμε, πως είχαμε γράψει ένα άλλο...έπος, αν θυμάσαι...
Βέβαια καμιά σύγκριση!

Σχόλιο από τον/την Δημήτρης Φάββας στις 13 Νοέμβριος 2010 στις 0:47: Ναι τη Στιχόπολη Ειρήνη!!
Λοιπόν, αυτή την ιστορία την ξεκίνησα ως εξής:
Πριν χρόνια, έγραψα το οδοιπορικό της ζωής μου σε πεζό και με μερικούς σποραδικούς στίχους για να εκφράσω κάποια συναισθήματα. Ήταν συμπηκνωμένη η αφήγηση, κάπου 120 σελίδες σε ward.
Είχα τότε μερικές θετικές αξιοποιήσεις, μία απ' όλες ζητούσε περισσότερες λεπτομέρειες για τον κόσμο, τις συνήθειες κλπ.
Κάποια στιγμή, 3-4 χρόνια αργότερα, σκέφτηκα να ακολουθήσω εκείνη την ιδέα-συμβουλή, αλλά να μην ακυρώσω την προηγούμενη. Κι έτσι γράφω σε στίχους, την ίδια ιστορία αλλά από διαφορετική σκοπιά. Ακόμα δεν τελείωσα, όπου να είναι τελειώνω τώρα το πρώτο μου ταξίδι στην Κίνα. Μέχρι τώρα έχω ξεπεράσει τις 250 σελίδες και σκέφτηκα να δω αν και πόσο αρέσει στους άλλους