Στο λόφο

[Ειρήνη]

Σ' ένα λόφο από άμμο,
χθες οι δυο βρεθήκαμε,
εκαθόμασταν κει χάμω
και τα ξανα-είπαμε.

Σε απέραντο λιβάδι
σε ξανασυνάντησα,
και σου πήρα ένα χάδι
κι ένα 'γω σου χάρισα.

Δίπλα μου εσύ κι εμπρός μου
το ηλιοβασίλεμα
κι ένιωσα όλα εντός μου
τα θηρία ήρεμα.

Όπως τότε, κοριτσάκι
στην ποδιά σου χώθηκα,
στο χωμάτινο σκαμνάκι,
κι απελευθερώθηκα.

Σε Παράδεισου τοπίο
στ' όνειρο ταξίδεψα,
πίσω ούτε για αστείο,
νά 'ρθεις δε σου γύρεψα.
----
Μες την απεραντοσύνη
βρήκα την Αρχόντισσα,
μα δεν ένιωσα οδύνη
όταν κατηφόρισα.

[ELPIDA]

[ΑΙΟΛΟΣ (Τάκης Τσαντήλας)]

Καλησπέρα Αρχόντισσα των έμμετρων στίχων..
Θαυμάσιος λόγος με την ιδιαίτερη μελαγγχολική του απόχρωση..
Να είσαι καλά..

[Παντελής]

είναι όμορφο να αγαπάς και να αγαπιέσαι,
όπως και να το πληρώσεις,
αυτό μου έδωσες να καταλάβω.

[Ειρήνη]

Παντελή αυτό και όχι μόνο....Αναφέρομαι σε μια συνάντηση,στο όνειρό μου, με τη μάνα μου, στον παράδεισο.
Αυτό το όνειρο με απάλλαξε από τον πόνο, όταν είδα πόσο ωραία περνούσε εκεί πέρα. Ξύπνησα απελευθευρωμένη....
Ό τι λέω στα στιχάκια μου το εννοώ.