Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Στο κώλο ενός διάολου

Κάποιος πατάει τη φωνή μου – και γελάει
Και ΄χει το γέλιο των τρελών – που αγαπάω
Στα γόνατα του την ψυχή μου – την κρατάει
Κι απ΄ το τσιγάρο του μ΄ αφήνει – να ρουφάω
Με ξεσκατίζει από μικρό – και με θηλάζει
Και σαν τον διάολο κουβαλάει – τον σταυρό μου
Άθεους άγγελους (μου) φέρνει – να κάνω χάζι
Εγώ κάνω το ΄΄γαμώ΄΄ κι εκείνος – το ΄΄στανιό΄΄ μου

Σαν Κυριακή στη φυλακή – μαζι περνάμε
Δεν τον κοιτώ, δεν μου μιλά – κι αυτος καθόλου
Το ξέρουμε ,πάντα μαζί – γι αυτό γελάμε
Στο κώλο ζούμε και οι δυο ενός διάολου

Προβολές: 22

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 2 Ιανουάριος 2011 στις 20:27: Ωραιος!!!

καλη χρονια!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 2 Ιανουάριος 2011 στις 23:29: Διαολεμένο!!!

Σχόλιο από τον/την Lorenzo στις 3 Ιανουάριος 2011 στις 0:00: !!!!!!!!

φλουρί (Παπα)κωσταντινάτο !!!!

Σχόλιο από τον/την Ιωσήφ Πελαγινός στις 3 Ιανουάριος 2011 στις 0:36

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 3 Ιανουάριος 2011 στις 1:13: Κάποιος πατάει τη φωνή μου – και γελάει
Και ΄χει το γέλιο των τρελών – που αγαπάω
Στα γόνατα του την ψυχή μου – την κρατάει
Κι απ΄ το τσιγάρο του μ΄ αφήνει – να ρουφάω

άφωνη!!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 4 Ιανουάριος 2011 στις 12:12: .
Παρασυμβαίνουν κι αυτά.....

Εσύ όμως τα φωτογραφίζεις ποιητικά!!!!!!

Καλή χρονιά!