Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Σύμπαντος μύηση

Όταν γιορτάζει η Αγάπη
στα μεθυσμένα μου χέρια
εκσπερματώνει το κεφάλι μου
στο πυρήνα του σύμπαντος

Γεννώ μέσα μου γαλαξίες
Δεξιόστροφους εργάτες
Με μια Λιβηδώ ανεξέλεγκτη
Στο χάος των συνάψεών μου

Ο λόγος σαν πέος στο συμπαντικό αιδοίο
Γεννά απ΄ την απειρία της άφατης δυάδας
Τα τέκνα της υλικής απειρότητας του είναι
Στο πέρας της γης σαν απόρροια του εγώ

Ολοκληρωμένος στο πεπερασμένο μου
Την σπείρα της ανέλιξης ενεργοποιώ
Να ταυτιστώ στο πέρας με πείρα ζωής
Και το φως να μεταμορφώσω σε γνώση

Σαν κανείς δεν καταλαβαίνει ας μεταλάβει
Στο ανέσπερο φως της ανυπαρξίας πάραυτα
Οι θεοί σαν αόρατοι ρυθμιστές του χρόνου
Αν ξεχάσεις ποιος είναι αυτός που κλέβει!!!

Προβολές: 34

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 30 Νοέμβριος 2010 στις 21:01: Αν σε κατάλαβα καλά , φίλε Ηρακλή θα μπορούσα να σχολιάσω...

Να ξεχάσουμε αυτούς που κλέβ...(ούτε να το εκφράσω δε θέλω)
για να ρυθμιστεί ο χρόνος μας από τους αόρατους ρυθμιστές ;;;
Αμ δε, αμ δε ...
θα γράψω ένα όχι ανεξίτηλο
στων βράχων το κούτελο
όπως και χθες....

Καλό σου βράδυ !

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 1 Δεκέμβριος 2010 στις 1:58: Σαν κανείς δεν καταλαβαίνει ας μεταλάβει
Στο ανέσπερο φως της ανυπαρξίας πάραυτα
Οι θεοί σαν αόρατοι ρυθμιστές του χρόνου
Αν ξεχάσεις ποιος είναι αυτός που κλέβει!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 1 Δεκέμβριος 2010 στις 2:06: Θα σχολιάσω τον Τάσο, Ηρακλή, είναι Απίθανος!!!!

Καλό μήνα!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 1 Δεκέμβριος 2010 στις 11:06: Τρέχω για κοινωνιά στο ανέσπερο φως της ανυπαρξίας !

Ευχηθείτε να φωτιστώ......

Καλημέρα σ` όλους σας!

Σχόλιο