Σαν Επιτάφιος στα νερά, 'μπρός στων κυμάτων τ' άγημα

[σβησμένο ρουμπαγιάτ]

Πέρασε η ζήση μου μ' εφτά
θολά ποτάμια διάδημα,
σαν Επιτάφιος στα νερά
'μπρός στων κυμάτων τ' άγημα.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Διάβαινε ο Επιτάφιος.
Στο πλάι σου γλυκοπέθαινα,
γαμπρός με τ' Απριλιού τ' αχνά
τα λουλακιά τα στέφανα.

Κι εσύ με βάσταγες σφιχτά.
Στον Άδη πάαινα..Γύριζα...
"-Δικός μου θα 'σαι ;", ρώταγες..
"-Για πάντα", σου ψιθύριζα...

Στα δεκαεννιά μου δέλφινας,
στα δεκαεφτά σου θάλασσα.
Την ιστορία του Ιώβ
εφτά φορές τη διάβασα

κι άλλες εφτά την έζησα,
έρμο, παντέρμο αφρόψαρο
-αχ να 'σουν φλοίσβος πλάι μου,
χαλίκι για να σε χαρώ...

Τίποτα, αλιά μου ! Τίποτα !
Τα ζόρια μου τ' ανείπωτα,
βαρύ μπεγλέρι κρέμασα
στο χέρι απ' όταν σ' έχασα.
. . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . .
Διαβαίνει ο Επιτάφιος.
Πεθαίνω, ενταφιάζομαι,
πίσω απ' τις γρίλιες μοναχός,
σταυρώνομαι,δικάζομαι

και καίω κεράκι τις στιγμές,
στο πλάι σου όταν γύριζα :
"-Δικός μου θα 'σαι", ρώταγες...
"-Για πάντα", σου ψιθύριζα...
.. . . . . . . . . . .. . . . . . . . .
Κρεμάται σήμερα επί ξύ-
λου η έρμη ζήση μου η φτωχή,
μακριά απ' των άλλων τις ζωές,
μίλια, χιλιόμετρα κι οργιές
και παρασάγγες χίλιες τρεις,
σαν τον λεπρό σ' ωτομοτρίς,

εκεί που ρέει βράδυ-πρωί,
αίμα απ' τ' αόρατο καρφί,
που μόνο τους τρελούς τρυπά
κι όποιον πορεύεται σοφά,

σαν Επιτάφιος στα νερά,
Φώτα, Λαμπρή κι Αποκριά . . .


http://www.youtube.com/watch?v=xitRliKG8HA&feature=related

[M alive s]

Αιθέριος ήχος,αναβλύζεται
και τις αισθήσεις ακινητοποιεί.
Ήχος που λογίζεται κι ενδυναμώνει.

[Κατερίνα]

η