Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Σαν Επιτάφιος στα νερά, 'μπρός στων κυμάτων τ' άγημα

Πέρασε η ζήση μου μ' εφτά
θολά ποτάμια διάδημα,
σαν Επιτάφιος στα νερά
'μπρός στων κυμάτων τ' άγημα.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Διάβαινε ο Επιτάφιος.
Στο πλάι σου γλυκοπέθαινα,
γαμπρός με τ' Απριλιού τ' αχνά
τα λουλακιά τα στέφανα.

Κι εσύ με βάσταγες σφιχτά.
Στον Άδη πάαινα..Γύριζα...
"-Δικός μου θα 'σαι ;", ρώταγες..
"-Για πάντα", σου ψιθύριζα...

Στα δεκαεννιά μου δέλφινας,
στα δεκαεφτά σου θάλασσα.
Την ιστορία του Ιώβ
εφτά φορές τη διάβασα

κι άλλες εφτά την έζησα,
έρμο, παντέρμο αφρόψαρο
-αχ να 'σουν φλοίσβος πλάι μου,
χαλίκι για να σε χαρώ...

Τίποτα, αλιά μου ! Τίποτα !
Τα ζόρια μου τ' ανείπωτα,
βαρύ μπεγλέρι κρέμασα
στο χέρι απ' όταν σ' έχασα.
. . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . .
Διαβαίνει ο Επιτάφιος.
Πεθαίνω, ενταφιάζομαι,
πίσω απ' τις γρίλιες μοναχός,
σταυρώνομαι,δικάζομαι

και καίω κεράκι τις στιγμές,
στο πλάι σου όταν γύριζα :
"-Δικός μου θα 'σαι", ρώταγες...
"-Για πάντα", σου ψιθύριζα...
.. . . . . . . . . . .. . . . . . . . .
Κρεμάται σήμερα επί ξύ-
λου η έρμη ζήση μου η φτωχή,
μακριά απ' των άλλων τις ζωές,
μίλια, χιλιόμετρα κι οργιές
και παρασάγγες χίλιες τρεις,
σαν τον λεπρό σ' ωτομοτρίς,

εκεί που ρέει βράδυ-πρωί,
αίμα απ' τ' αόρατο καρφί,
που μόνο τους τρελούς τρυπά
κι όποιον πορεύεται σοφά,

σαν Επιτάφιος στα νερά,
Φώτα, Λαμπρή κι Αποκριά . . .

http://www.youtube.com/watch?v=xitRliKG8HA&feature=related

Προβολές: 92

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Επόμενη καταχώριση >

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 1 Απρίλιος 2010 στις 23:04: Κρεμάται σήμερα επί ξύ-
λου η έρμη ζήση μου η φτωχή,
μακριά απ' των άλλων τις ζωές,
μίλια, χιλιόμετρα κι οργιές
και παρασάγγες χίλιες τρεις,
σαν τον λεπρό σ' ωτομοτρίς,

Βρε Ανθρωπε του Θεού τι να πεις για τούτο το υπερ Ποίημα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Είναι απ' αυτά που ποτέ δεν ξεχνιούνται!!!

Καλή Ανάσταση!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 2 Απρίλιος 2010 στις 0:16: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ετούτο δω έχει ριζώσει βαθιά μέσα μου!!!!!!!!

δεν βρίσκω λόγια να σου πω τι νιώθω όταν το διαβάζω........

Καλή Ανάσταση !

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 2 Απρίλιος 2010 στις 9:18: Αριστουργημα!!!
καλη Ανασταση

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 2 Απρίλιος 2010 στις 14:57: '
Τι εμπνευσμένο κομμάτι ...
Από τα λίγα...
Από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί...

.

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 2 Απρίλιος 2010 στις 19:20: Τίποτα, αλιά μου ! Τίποτα !
Τα ζόρια μου τ' ανείπωτα,
βαρύ μπεγλέρι κρέμασα
στο χέρι απ' όταν σ' έχασα

Κι εγώ τα έχασα...
Φανταστικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλή Ανάσταση

Σχόλιο από τον/την σβησμένο ρουμπαγιάτ στις 29 Ιούνιος 2010 στις 16:34: Σαν επιτάφιος στα νερά.
Αργά.Σεπτά.Ευωδιαστά.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 29 Ιούνιος 2010 στις 16:50: Η ποιηση στο μεγαλειο της!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 29 Ιούνιος 2010 στις 19:40: κι άλλες εφτά την έζησα,
έρμο, παντέρμο αφρόψαρο
-αχ να 'σουν φλοίσβος πλάι μου,
χαλίκι για να σε χαρώ...

Χίλιες εφτά το διάβασα
και πάλι τώρα τά 'χασα!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 29 Ιούνιος 2010 στις 23:23: ανεκτίμητης αξίας δημιουργία
δεν βρίσκω λόγια!!!!

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 30 Ιούνιος 2010 στις 15:23: Κρεμάται σήμερα επί ξύ-
λου η έρμη ζήση μου η φτωχή,
μακριά απ' των άλλων τις ζωές,
μίλια, χιλιόμετρα κι οργιές
και παρασάγγες χίλιες τρεις,
σαν τον λεπρό σ' ωτομοτρίς,

Μακράν πολύ...παρασάγγες!!!!!!!!!!!!!!!