Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ροκ θανάτου

Δεν παίρνει από συμβουλές
δεν παίρνει από λόγια
μία ζωή χαλάλισε
σ’ ανήλια καταγώγια.
Αγάπες του προσφέρουνε
και όνειρα με δόσεις
αχ μόνο εσύ Χριστέ μπορείς
αν θες να τον γλιτώσεις.

Ρ
Στην αγκαλιά του
χορεύει ο έρωτας τα βράδια ροκ θανάτου
και κάθε που έρχονται μεσάνυχτα Σαββάτου
δεν ξέρει αν θα ξημερώσει η Κυριακή.
Γιατί μπροστά του
γυρίζει ο κόσμος μ’ ένα τέμπο ροκ θανάτου
και στην ομίχλη κάτι ξέμπαρκα όνειρά του
θα τον κρατάνε πάντα όμηρο εκεί.

Όσο περνούν οι μέρες του
βουλιάζει μες το ψέμα
κι αργοπεθαίνει η άνοιξη
στο παγωμένο βλέμμα.
Κι είναι καλέ να σε χαρώ
δυο μέτρα παλικάρι
του αετού αντίζηλος
της λεβεντιάς κλωνάρι.

Ρ
Στην αγκαλιά του
χορεύει ο έρωτας τα βράδια ροκ θανάτου
και κάθε που έρχονται μεσάνυχτα Σαββάτου
δεν ξέρει αν θα ξημερώσει η Κυριακή.
Γιατί μπροστά του
γυρίζει ο κόσμος μ’ ένα τέμπο ροκ θανάτου
και στην ομίχλη κάτι ξέμπαρκα όνειρά του
θα τον κρατάνε πάντα όμηρο εκεί.

Προβολές: 29

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ορφανιδης νικος στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 14:50: καλησπερα
θα τον κρατάνε πάντα ομηρο εκεί!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 15:57: γυρίζει ο κόσμος μ’ ένα τέμπο ροκ θανάτου
και στην ομίχλη κάτι ξέμπαρκα όνειρά του
θα τον κρατάνε πάντα όμηρο εκεί.

γι'αυτο σε γουστάρω Διαμαντή
γιατί εισαι Ροκ