Πως είμαι βόρειος δεν ξέχασα

[Διαμαντής Παππάς]

(Αφιερωμένο στην Ειρήνη και στην Κατερίνα)

Μπορεί τα χρόνια τα καλά να μην τα έζησα
μα τα κατάφερα στο χάος και επέζησα
απ’ την Αθήνα τις χαρές όλες τις γεύτηκα
κι απ’ το μεγάλο παραμύθι της μαγεύτηκα.

Ρ
Πως είμαι βόρειος ποτέ μου δεν το ξέχασα
και το φιλότιμο σαν άνθρωπος δεν έχασα
στου κόσμου μέσα τις φωτιές κι αν στροβιλίζομαι
φυσάει μέσα μου Βαρδάρης και δροσίζομαι.


Μπορεί τον έρωτα ποτέ να μην κατάλαβα
αλλά σαν Θεία κοινωνία τον μετάλαβα
για κάθε δάκρυ που κυλούσε για χατίρι μου
έδινα πάντα σαν ιππότης το μαντήλι μου.

Ρ
Πως είμαι βόρειος ποτέ μου δεν το ξέχασα
και το φιλότιμο σαν άνθρωπος δεν έχασα
στου κόσμου μέσα τις φωτιές κι αν στροβιλίζομαι
φυσάει μέσα μου Βαρδάρης και δροσίζομαι.

[Βαγγέλης Βουτσίνος]

Πως είμαι βόρειος ποτέ μου δεν το ξέχασα
και το φιλότιμο σαν άνθρωπος δεν έχασα
στου κόσμου μέσα τις φωτιές κι αν στροβιλίζομαι
φυσάει μέσα μου Βαρδάρης και δροσίζομαι.

ΓΕΙΑΣΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ...ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΝΕΝΣΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΛΑΚΩΣΕΙ...ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ..

[Κατερίνα]

Διαμαντένιε μου ...
διπλή χαρά μού δώσες πάλι σήμερα
μια που σε είδα από δω
κι άλλη μια με την αφιέρωση
με συγκίνησες βρε... βόρειε
που μας έστειλες το Βαρδάρη σου και δροσιστήκαμε κι εμείς!!!

Χίλια ευχαριστούμε
νά 'σαι πάντα καλά

[Κατερίνα]

και το τραγούδι Φοβερό Διαμανιένιε!!!