Πέρασες

[Ειρήνη]

Πέρασες κι ήσουν λυπημένος
και με τους ώμους σου γερτούς
στα μαύρα σου γυαλιά κρυμμένος
σαν να συνόδευες νεκρούς.

 

Είδα να σέρνεσαι μωρό μου,
των εκλεκτών ο εκλεκτός,
σαν τον υπόλογο του νόμου
και λαβωμένος αετός

Πέρασες κι έμεινα σαν στήλη
να σε κοιτώ από μακρυά,
κούνησα νοερά μαντήλι

σε μια που σου 'μοιαζε σκιά.

[Παντελής]

για το στίχο σου μια λέξη μεγάλος!!!!!!!!!

κάποτε όμως πρέπει να καταλάβουμε όλοι δεν υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου θεού.

καληνύχτα φίλη μου.