Ωσάν τη λάβα ...

[Στιχοπλάστης]

.

Ωσάν κρυφό τσουνάμι μπήκες να σαρώσεις !

άλλους μικρούς κυματισμούς να ισοπεδώσεις,

να σβήσεις κάθε 'να μικρούλι κυματάκι,

να αφανίσεις όρμους με νερά-λαδάκι ...

Χτυπάς σαν ανελέητος βοριάς-Βαρδάρης

ψυχές και πόλη, ωϊμέ ! , ορμάς να γδάρεις.

Κόσμους κι αν γκρέμισες στο πέρασμά σου !

Κλαυθμός και θάνατος στο χάλασμά σου ...

Ωσάν τη λάβα που ξεχύνεται απ' τα βάθη

του πύρινου στοιχειού, σατανισμένη σπάθη,

κοχλάζει η σάρκα σου υδρόθειο-δαιμόνια

θρήνος στο διάβα σου, στα κολασμένα αμόνια ...

Μ' ενός ανάλγητου Θεού την κραταιά εξουσία

αναζητάς σε λάθος μονοπάτια την αθανασία

κι αν θα μπορείς σωρό ψυχές να τις σκλαβώσεις,

την ίδια σου ψυχή είναι αδιανόητο να σώσεις ...

.

[Αννέτα]

κι αν θα μπορείς σωρό ψυχές να τις σκλαβώσεις,
την ίδια σου ψυχή είναι αδιανόητο να σώσεις ...

Μπράβο και από μένα!
Απίθανο και Αληθινό!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!
Μπραβο σου!!!

[αισχυλος]

φωτια και λαβα!!!!!!!!!!!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Πάρα πολύ καλό !!!!!!!

Το πρώτο σου σχόλιο δένει πάρα πολύ καλά , ως πέμπτη στροφή , στο έξοχο ποίημά σου !!!!!!

Την καλησπέρα μου!

[γκατλούλα]

ωσάν τη λάβα....η γκατλούλα