Οι μαστόροι οι παλιοί

[φλεγόμενος καψούρης]

Οι μαστόροι οι παλιοί,
χτίσαν ουρανό και Γη.
........................
Το 'να χέρι στο Θεό,
σύννεφο άναβε λαμπάδα,
τ' άλλο μέσα στο βουνό,
πέτρες έβγαζε αράδα,

λιθαράκια των γκρεμών,
για τα σπίτια των φτωχών.

Είχαν φίλο τη βροχή,
μάνα την υπομονή
και τον παγωμένο αέρα,
μηλαδέρφι και πατέρα.

Χτίζανε καμπαναριά,
γέφυρες κι ασκηταριά
κι αντοχές-περαταριές,
για τις έρμες τους ψυχές.
........................
Οι μαστόροι οι παλιοί,
δεν φτουράγανε πολύ,
στους χιονιάδες και στ' αγιάζι,
στης ανέχειας το μαράζι.
........................
Μες στης πέτρας τα νερά,
αρμενίζανε αργά,
με βαρκούλα το μυστρί,
για το σκοτεινό νησί.

Μα πριν πιάσουνε στεριά,
έστελνε από ψηλά,
σύννεφο, ο Θεός, μαβί
μ' έναν άγγελο μαζί

και τους έπαιρνε μαζί του,
κάτω από τη δούλεψή του,
τον παλιοντουνιά ν' αλλάξει,
πιο καλό να τονε φκιάσει...
.........................
Σκάβανε, θεμέλιωναν
και ποτέ δεν τέλειωναν,
πελεκούσαν κι έχτιζαν
κι οι ζωές τους ξέφτιζαν,

στις σκεπές του Παραδείσου,
στα θεμέλια της αβύσσου.
.........................
Οι μαστόροι οι παλιοί,
χτίσαν ουρανό και γη.
.........................
Κι ας μη φτούραγαν πολύ,
στρώναν' πέτρινο χαλί
και ταξίδευε ψηλά,
του φτωχούλη η αρχοντιά,

στου Θεού το λιακωτό,
στ' ουρανού το φιλιατρό.
.........................
Κι άνθιζε γλυκά, σαν δυόσμος,
ο παλιός, ωραίος κόσμος...

[Αννέτα]

Συγχαρητήρια Μάστορα!!!!!

[Παντελής]

μπράβο σου πρωτομάστορα.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πρωτομαστορας και συ

χτιζεις λεξεις στο χαρτι!!!

Καταπληκτικο!!!

[Ειρήνη]

Εδώ σηκώνω τα χέρια..!!!!!

[Κατερίνα]

Κι άνθιζε γλυκά, σαν δυόσμος,
ο παλιός, ωραίος κόσμος...

μοσκοβολιά!!!!