Οι απλές χαρές του καλοκαιριού* (μέρος πρώτο)

[Μήτσος Σακκάς]

Του Φώτη Κόντογλου

Βλογημένος ο άνθρωπος που μπορεί, τώρα το καλοκαίρι, να ξεμακρύνει για λίγο απο την ταραχή της πολιτείας. Αν του αρέσει η θάλασσα, ας πάει σε κανένα νησί, που δεν είναι ακόμα χαλασμένοι οι νησιώτες, ή σε κανένα ψαραδοχώρι. Να μην κουβαλήσει όμως μαζί του την πολιτεία, όπως κάνουνε πολλοί, που απο τη μια θέλουνε να αφήσουνε την ταραχή πίσω τους, κι από την άλλη κουβαλάνε μαζί τους όλα τα περίπλοκα και καθέκαστα της πολιτείας.

Πάρε μαζί σου όσο λιγώτερα πράγματα μπορείς. Γιατί, το πιό μεγάλο κέρδος που θα’χεις πηγαίνοντας σε ένα τέτοιο μέρος, θά’ναι η φχαρίστηση που νοιώθει ο άνθρωπος σαν του λείψουνε πολλά πράγματα, που τα έχει στην πολιτεία τόσο εύκολα, και που εκειπέρα θα του φαίνεται σαν κάποια μεγάλη απόλαυση και χαρά το πιό παραμικρό πράγμα. Δυστυχισμένοι οι άνθρωποι που δεν τους λείπει τίποτα, και δεν έχουνε την ελπίδα να λαχταρήσουνε κάποιο πράγμα, είτε φαγητό είναι, είτε ξεκούρασμα, είτε ομιλία, είτε ζεστασιά, είτε δροσιά. Και καλότυχοι αληθινά όσοι δεν τα έχουνε όλα εύκολα, και για τούτο γίνονται για δαύτους ολοένα νέα και δροσερά όλα τα πράγματα.

Λοιπόν, μην πάρεις πολλά πράγματα μαζί σου, για να μην πάρεις και την ατονία και την ανοστιά, που δίνει στον άνθρωπο η εύκολη απόλαυση. Τότε θα καταλάβεις πόσο πολύτιμα είναι και τα πιο τιποτένια πράγματα. Η μοναξιά θα δώσει αξία στην απλή παρέα, η πείνα στο μαύρο ψωμί, η κούραση στο σκληρό στρωσίδι. Η πύρα του ήλιου κ’ η αρμύρα της θάλασσας θα ψήσει το πετσί σου, θα στύψει το κορμί σου και την πληγιασμένη ψυχή σου και θα νοιώσεις πως ζεις αληθινά, όπως ζούνε τα άλλα τα πλάσματα που απομείνανε στο φυσικό τρόπο ζωής τους. Θα καταλάβεις στο κορμί σου και στην ψυχή σου αληθινή υγεία, και κάποια ζωντάνια που την είχες ξεχάσει, κι αυτό που έλεγες υγεία στην πολιτεία, θα σου φανεί τότε σαν αρρώστεια. Θα ξεκουραστείς απο την απλοποίηση της ζωή σου, αν βέβαια δεν είσαι ολότελα χαλασμένος, ώστε να’χεις την ιδέα πως η ευτυχία είναι το να’σαι μπερδεμένος μέσα σε χίλια δυο σκοινιά, και να’χεις στο μυαλό σου άλλες τόσες έγνοιες. Σαν αρχίσεις να ξεχωρίζεις σιγά-σιγά τον εαυτό σου, που είτανε πρωτύτερα πολύ μακρυά, σαν ίσκιος, και να κάνεις συντροφιά μαζί του χωρίς να στεναχωριέσαι. Δεν θέλω να πω πως θα πιάσεις να μιλάς με τη θάλασσα, με τα δέντρα, με τα πουλιά, με τις πέτρες, και να τα λες αδέλφια σου, όπως έκανε ο άγιος Φραντζέσκος, αλλά θα σου φαίνεται πως δεν πέφτεις απο την κουτή σου την αξιοπρέπεια σαν ξαπλώσεις στο χώμα και κοιτάζεις ώρες τα μαμούνια, είτε, σαν κάθεσαι στη θαλασσόπετρα και σεριανίζεις τα ψαράκια, τα καβούρια και τ’άλλα τα ζωντανά τ’αρμυρού νερού, δίχως να κουράζεσαι και να βαρυέσαι.

*Απόσπασμα απ' το καταπληκτικό βιβλίο
του Κόντογλου "Ευλογημένο Καταφύγιο"

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Ετσι ειναι!!!Πολυ σωστο!!!
Καλημερα Μητσο

[Μαίρη]

Τότε θα καταλάβεις πόσο πολύτιμα είναι και τα πιο τιποτένια πράγματα. Η μοναξιά θα δώσει αξία στην απλή παρέα, η πείνα στο μαύρο ψωμί, η κούραση στο σκληρό στρωσίδι.

Έτσι!!!!!Καλημέρα Μήτσο!

[Κατερίνα]

οι απλές χαρές του καλοκαιριού δοσμένες
με αγιασμένα κι απλά λόγια ...

να σαι καλά Μήτσο
χάρηκα που το διάβασα
και που σε "είδα"

[Ειρήνη]

Καλώς το Μήτσο!!!!!!
΄Οπως πάντα θαυμάσιες οι επιλογές σου!!!