με το βλεμα στο κενο

[stixomanis]

Ποσο μου ‘χεις λειψει
το τραγουδι σου, σιγοτραγουδαω
ποτε δεν το χω κρυψει
ποσο σ’ αγαπαω.

Με το βλεμα καρφωμενο στο κενο
ζωγραφιζω τη μορφη σου απο καπνο

Μεσα στην τοση φαντασια
ερχεσαι σαν οπτασια
και με παιρνεις αγγαλια
και ξεχναμε τα παλια

Μα τελειωνει το τσιγαρο
χανεσαι απ’ τον καπνο
και ευθυς αλλο αναβω
και εισαι εδω...

Με το βλεμα καρφωμενο στο κενο
ζωγραφιζω τη μορφη σου απο καπνο

[Μίνα]

πολυ ωραιο στιχομανη!!!
καλως ορισες!

[JOE C.]

Τι πιο καταστροφικό,το μέσο της θήμησης ή η ίδια η θύμηση;Αν το μέσο απαλύνει τη θύμηση,αγιάζεται...κι απλά αλλάζει συνεχώς μορφή.

[M alive s]

Καταλαγιάζει στην φαντασίαη έλλειψη.
Σπίθα και καπνός αναγεννούν την θύμηση.