Της ψυχής μας το στέκι
Ένα σημείωμα, ψηλά στο κομοδίνο:
"Λυπάμαι, Βάλια.. Τέλος...Φεύγω...Έχε γεια"...
Γλυκά, ξημέρωνε του Άγιου Κωσταντίνου,
πικρά σουρούπωνε στην άδεια μου καρδιά.
Και χώθηκα στο μαύρο σου πουκάμισο,
που 'βγαζε στου κορμιού σου τον παράδεισο.
Δεν κλαίω που 'φυγες κλεφτά σαν τον αγέρα,
δεν κλαίω που 'φυγες σαν μύρο της βροχής,
κλαίω που πάλι θα γυρίσεις κάποια μέρα
για να χαθείς ξανά σαν θα με βαρεθείς.
Και χώνομαι στο μαύρο σου πουκάμισο,
που βγάζει στο σκοτάδι και στην άβυσσο.
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 1 Σχόλιο 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο 29 Ιουν. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο 19 Ιουν. 1 Απάντηση 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 7 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Nefeli riga. Τελευταία απάντηση από τον/την Nefeli riga Ιουν 11, 2021. 10 Απαντήσεις 3 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Nefeli riga. Τελευταία απάντηση από τον/την Nefeli riga Απρ 15, 2020. 48 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2023 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).
Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά