Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Κι εγιόρτασε μονάχο...

Καντήλι ετριζοβόλαγε
μέσα στην εκκλησιά του...
Γύρευε το λαδάκι του
έψαχνε τη φωτιά του,
ζητούσε ξαναζήταγε
τον ψάλτη τον παπά του.

Kαι του 'ψελνε η πέτρα
στα χίλια τόσα μέτρα
γλυκά το "Υπερμάχω"
κι επρόσμενε μονάχο.
.......................................
Λαδάκι πήγε κι έσταξε
ο πεύκος το ρετσίνι,
φωτιά η αυγή διακόνεψε
στου Ήλιου το καμίνι.
Το καντηλάκι άναψε.
Το χάρηκε η Σελήνη.

Και του 'ψαλε η πέτρα
στα χίλια τόσα μέτρα
το "Δόξα.." κι "Υπερμάχω"
κι εγιόρτασε μονάχο.

Βάλια

Δημητσάνα.5 Ιουλίου 2011

Προβολές: 49

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 7 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 8 Ιούλιος 2011 στις 16:36: Και του 'ψαλε η πέτρα
στα χίλια τόσα μέτρα
το "Δόξα.." κι "Υπερμάχω"
κι εγιόρτασε μονάχο.

...και ωσαννά Βάλια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 8 Ιούλιος 2011 στις 16:37: Καντήλι ετριζοβόλαγε
μέσα στην εκκλησιά του...
Γύρευε το λαδάκι του
έψαχνε τη φωτιά του,
ζητούσε ξαναζήταγε
τον ψάλτη τον παπά του!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χαιρετούμε τη Δημητσάνα!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 8 Ιούλιος 2011 στις 17:17: ευλογία Βάλια.

Σχόλιο από τον/την Liontas στις 8 Ιούλιος 2011 στις 23:43: Προσωπικά δεν είμαι θρησκευόμενος, αλλά αυτό ουδόλως επηρεάζει τον θαυμασμό μου για το εξαιρετικό αυτό ποίημα - με τις παραμυθένιες αλληγορίες και τις ευφάνταστες ομοιοκαταληξίες...!

Περισσότερο μου άρεσε η τρίτη στροφή, η οποία αποτελεί - κυριολεκτικά - πηγή έμπνευσης.