Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΒΡΟΧΕΣ

Κοίταξα πίσω μου,να δω το Παρελθόν μου.
Μα τόσοι Έρωτες, πως γίναν μόνο Ένας!
Έτρεξα μπρός να προλάβω το Παρόν μου.
Πρόσω ολοταχώς, για πρόθυρα της Τρέλας!

Θυμάμαι από τότε που᾽μουνα παιδί,
εύκολα αναγνώριζα όλους τους Σκερβελέδες!
Αλλά μετά το τοπίο μου, θόλωσε πολύ,
κι οι βαριές καρδιές, φορέσαν Φερετζέδες!

Αγοράκι μου μικρό με Πήτερ Πάν Μυαλό,
δεν ήθελα πεισματικά, ποτέ μου να γεράσω!
Τα Όνειρα μου, συνέχεια πετούσα στο Γιαλό
κι ο,τι μου περίσσευε, κοιτούσα να μοιράσω.!

Αγαπούσα τότε τις Καλοκαιρινές Βροχές,
μου χάριζαν δροσιά, δεν μου᾽ταν αβαρία!
μα τις Μοίρες μου, τις έβλεπα κοντές
και τις Χαρές στις Λάσπες Προσωδία!

© Copyright Λάζαρος Στέρτσος

Προβολές: 24

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Έλλη στις 14 Αύγουστος 2009 στις 14:45: Δεν κοιτούσες να μοιράσεις. Μη ψεύδεσαι ασύστολα.
Μοίραζες τα πάντα. Ακόμη κι αν εσύ έμενες ρέστος.
Αλλά γι'αυτό σήμερα έχεις πολλά
.. Φιλιά
και που είσαι? Τον Πήτερ Παν στο ερμάριο. Να σου λείπει.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 14 Αύγουστος 2009 στις 14:58: Πανεμορφο!!!
γεια σου Λαζαρε

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 15 Αύγουστος 2009 στις 0:14: Λάζαρε ... καταπληκτικό !!! ... από τα καλύτερά σου !!! ...

Από την εποχή της αθωότητας
μιά τρυφερή αναμνηση έχω κρατήσει ,
που πάνω της η κουρασμένη μου ψυχή
καινούριο οικοδόμημα θα κτίσει .

Από τα παιδικά μου χρόνια μοναχά
φωνές ανέμελων παιδιών θυμάμαι ,
που μου κρατάνε στα σκοτάδια συντροφιά
σαν κλαίω μόνος ... όταν γιά το χθές λυπάμαι ...