Της ψυχής μας το στέκι
Άρχισε πάλι να βρέχει
στην αυλή μου δυνατά
κι η καρδιά μου δεν αντέχει
κάθε τόσο σταματά
Μα αρχίζει δίχως λόγο
πάλι να ξαναχτυπά
είναι σαν το γυρολόγο
που ο σκύλος αλυχτά
Βρέχουνε τα δάκρυά μου
από τον πολύ καημό
γιατί είσαι μακριά μου
και εγώ απ'το θεό
Άρχισε πάλι να βρέχει
μα δε σβήνει η φωτιά
τ'όνειρό μου πάντα τρέχει
να σε βρει στην ξενιτιά
© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά