Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Για τον πατέρα μου, ρωτήστε το βοριά...

Για τον πατέρα μου ρωτήστε το βοριά
που ΄χει στοιχειώσει στα κελλιά της Μακρονήσου
κι εσύ περήφανη μανούλα,τη βαριά,
την πικραμένη ,την εξόριστη ζωή σου...

Ρωτήστε, αν θέλετε,της Πίνδου τα βουνά,
αυτά που ανέβηκε ορφανός,φτωχούλης κι έρμος,
την παρτιζάνικη να βάλει αρματωσιά,
να ρίξει σπόρο να φυτρώσουν venceremos!

........................
Για τον πατέρα μου ρωτήστε τα παιδιά,
στα μονοθέσια του εξήντα τα σχολεία,
να δείτε πώς μπορεί του δάσκαλου η καρδιά
να φέγγει όσο δεν φέγγουν εκατό βιβλία...

Ρωτήστε,αν θέλετε,κι εκείνα τα σκυλιά,
τ' αδέσποτα σκυλιά που νιώθουν τους μονάχους
και τα πουλιά της νύχτας,τα τρελά πουλιά,
που 'χουν αδέρφια τους χιονιάδες και τους βράχους!

..........................
Για τον πατέρα μου,ρωτήστε το Θεό,
τι βλέπει πίσω απ' τα κλειστά τα βλέφαρά του:
των νικημένων τον ανίκητο στρατό
βλέπει,και τρέχει να ξανάβρει τ' άρματά του...

Προβολές: 64

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Επόμενη καταχώριση >

Σχόλιο από τον/την Αντώνης Κατσαντώνης στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:00: δημοδιδάσκαλος -εκ Τζουμέρκων- Σ.Κ.Π (1921-2005)

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:03: Για τον πατέρα μου ρωτήστε τα παιδιά,
στα μονοθέσια του εξήντα τα σχολεία,
να δείτε πώς μπορεί του δάσκαλου η καρδιά
να φέγγει όσο δεν φέγγουν εκατό βιβλία...

Kαι μεις δηλαδή σαν τι να πούμε....

Προσκυνούμε!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:03: Για τον πατέρα μου,ρωτήστε το Θεό,
τι βλέπει πίσω απ' τα κλειστά τα βλέφαρά του:
των νικημένων τον ανίκητο στρατό
βλέπει,και τρέχει να ξανάβρει τ' άρματά του...

Καταπληκτικο!!!

Περηφανος εσυ για τον πατερα σου και αυτος για σενα!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:04: Ρωτήστε,αν θέλετε,κι εκείνα τα σκυλιά,
τ' αδέσποτα σκυλιά που νιώθουν τους μονάχους
και τα πουλιά της νύχτας,τα τρελά πουλιά,
που 'χουν αδέρφια τους χιονιάδες και τους βράχους!

Σχόλιο από τον/την ΕΥΗ ΣΠΑΝΟΥ στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:32: σκυβω και προσκυνω τη μνημη του λεβεντη ΠΑΤΕΡΑΣΟΥ

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:44: '

Πές μου αγέρα βορεινέ απ’ τα Τζουμέρκα

ιστόρα τη ζωή κάποιου λεβέντη …

Κάποιου απ’ αυτούς με τα τραχιά τα σβέρκα

που δεν προσκύνησαν ποτέ τους τον αφέντη …

Πές τη βοριά, να μάθουν τα φυντάνια,

να μάθουν πως για ιδανικά πεθαίναν …

Όταν στου χάροντα τα καραβάνια

τις ορεσίβιες ψυχές, της Πίνδου δέναν …

.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:49: '

Φίλε Αντώνη Κατσαντώνη ...

Δεν θέλω να 'χωθώ' στο στίχο σου γράφοντας κάτι ...

Απλά η δύναμη του, με ενέπνευσε και ήρθε από μέσα μου χωρίς να το θέλω ...

Ο στίχος σου είναι νάμα πηγής που με ξεδίψασε και μ' έκανε να 'πηγάσω' κι εγώ λίγο απ' το νερό της ποίησης ...

Φοβερή η γραφή σου ...

.

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 19:29: Οι δυο τελευταίοι στίχοι , φίλε Αντώνη
είναι αυτοί που γνώριζε η καρδιά
σαν μια Θεά , χαριτόπλαστη κι αβέρτα
με λόγο να ξυπνάει στα σχολειά
τη δόξα της και στο διαδικτυακό μας τόπο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλό σου βράδυ!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 15 Δεκέμβριος 2010 στις 0:55: Για τον πατέρα μου,ρωτήστε το Θεό,
τι βλέπει πίσω απ' τα κλειστά τα βλέφαρά του:
των νικημένων τον ανίκητο στρατό
βλέπει,και τρέχει να ξανάβρει τ' άρματά του...

τιμή και συγκίνηση σ΄όλο της το μεγαλείο