Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Για την αγαπη σαν μιλω

Για την αγάπη σαν μιλώ
Το βλέμμα χαμηλώνει
Μέσα μου νιώθω να ριγώ
Ο πόνος με τελειώνει

Οι λέξεις βγαίνουν δύσκολα
Υγραίνονται τα μάτια
Στέκι ο κόμπος στο λαιμό
Και η καρδιά κομμάτια

Οι σκέψεις δηλητήριο
Το σώμα μου τρυπούνε
Στης μοναξιάς ντελίριο
Μόνο οι τοίχοι ακούνε

Πολύ νωρίς σε πρόδωσα
Πανάκριβο στολίδι
Αντί να δω την ομορφιά
Έκοψα το λουλούδι

Θα κλαίω ασταμάτητα
Ψυχή μου στο κορμί σου
Μήπως μ’ αυτά τα δάκρια
Ξεπλύνω τη πληγή σου

Μόνο εγώ δεν έφταιξα
Που πέθανε η αγάπη
Όλοι μαζί ανεύθυνα
Τη θάψαμε στον Άδη

Προβολές: 21

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 26 Οκτώβριος 2009 στις 23:14: Παρα πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Χωρολάτρης στις 26 Οκτώβριος 2009 στις 23:54: Μ αρέσει που δίνεις ευθύνη στην αγάπη..γιατί όντως έχει και αλίμονο σε κείνον που την προσπερνά σαν να πρόκειται να καταλήξει κάπου αβίαστα..

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 27 Οκτώβριος 2009 στις 1:03: ΟΜΟΡΦΟ!!!!!

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 27 Οκτώβριος 2009 στις 8:45

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 27 Οκτώβριος 2009 στις 12:44: Ταχυδρόμος αγάπης.
Απόμακρης.
Διάφανης.
Ατίθασης.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 27 Οκτώβριος 2009 στις 15:03

Σχόλιο από τον/την Μαυροκωστας Αντωνης (niotis) στις 28 Οκτώβριος 2009 στις 1:18: παντα η αγαπη πληρονει τα λαθη μας...........

παρα πολυ καλο!!!!!!!!!!!!