Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Γεώργιος Βιζυηνός

Γεώργιος Βιζυηνός
λουλούδι στο τρελάδικο
θρακιώτικος εσπερινός
του σύγνεφου απτάλικο

δάκρυ βουβό, μεσίστιο
μες στο Δρομοκαϊτειο.
.........................................
.........................................
Μαρμαρωμένος αγναντεύει το κενό
κι απ' τις κουρτίνες, καταρράχτες τρέχουν αίματα.
Στο πέλαγο που -μόνος- πλέει τ' αλαργινό,
κύματα αδιάβατα της μοίρας τ' αναθέματα.

Ποτάμια - λέξεις στο παράθυρο περνούν
κι αυτός στην κοίτη τους κοντά, στέκει ξυλάρμενος.
Τι κι αν στη δίνη τους με πείσμα τον καλούν,
στον κόσμο, πια, της Ποίησης, νιώθει πεντάξενος.

Ω! το αμάρτημα εκείνο της μητρός,
σαράντα εφτά χρονάκια στην ψυχή του ρίζωσε.
Τον κόσμο εγύρισε μα απόμεινε τρελός
κι απ' όλους ξένος, τη φτωχή ζωή του ερήμωσε...
.................................
Θά 'ρθουν σε λίγο οι ευγενέστατοι γιατροί
κι οι νοσοκόμες με τα πρόσχαρα τα γέλια τους,
μα της παράνοιάς του οι δαίμονες, ορθοί,
θα τον χτυπούν σαν το σκυλί με τα φραγγέλια τους...
..................................
Η νύχτα πέφτει...Ανοίγει διάπλατα η σκεπή...
Μπαίνει ο Φιλύρας κι ο Μητσάκης σαν τον άνεμο,
κι ο Λαπαθιώτης με τον Βώκο και σκυφτοί,
στέκουν σαν άγγελοι στο δώμα του τ' απάνεμο...

Χαλάει, απόξω, ο καιρός των λογικών
κι ετούτοι λένε κάτι ξόρκια με κατάνυξη.
Σ' αυτή τη γιάφκα των τρελών των ποιητών,
έχει γαλήνη, ομορφιά, δροσούλα κι άνοιξη...
..................................
Ποτάμια - λέξεις στο παράθυρο περνούν
κι απ' τη Βιζύη μυστικοί φυσούν αέρηδες.
Οι τοίχοι, μέσα κι έξω, σφόδρα αιμορραγούν...
Στο πάτωμα, σφαδάζουν κάτι ρίμες έρημες...

Προβολές: 286

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:28: Ποτάμια - λέξεις στο παράθυρο περνούν
κι αυτός στην κοίτη τους σιμά, στέκει ξυλάρμενος.
Τι κι αν στη δίνη τους με πείσμα τον καλούν,
στον κόσμο, πια, της Ποίησης, νιώθει πεντάξενος.
Αριστουργημα!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:14

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:24: Ποτάμια - λέξεις στο παράθυρο περνούν
κι απ' τη Βιζύη μυστικοί φυσούν αέρηδες.
Οι τοίχοι, μέσα κι έξω, σφόδρα αιμορραγούν...
Στο πάτωμα, σφαδάζουν κάτι ρίμες έρημες...

Ποτάμια οι λέξεις.....
Αν δεν είναι αυτό Αριστούργημα, τότε ποιο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:25: Σ' αυτή τη γιάφκα των τρελών των ποιητών,
έχει γαλήνη, ομορφιά, δροσούλα κι άνοιξη...

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 8:45: Σπονδή στον Γεώργιο Βιζυηινό
από το βάθος του καιρού προερχόμενη.
Ανεξάντλητη ροή λέξεων
που δεν σου επιτρέπουν να ξεμακρύνεις.

Σχόλιο από τον/την NaTaSsA στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:00

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:38: τι να υπογραμμίσεις εδώ...
Αξίας πολλών καρατίων ποίημα!!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 17:03

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:58

Σχόλιο από τον/την για πάντα μαζί στις 5 Απρίλιος 2010 στις 18:21: Γεώργιος Βιζυηνός
λουλούδι στο τρελάδικο
θρακιώτικος εσπερινός
του σύγνεφου απτάλικο