ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ 1974 (επεισ 7)

[marakos]

Η τρέλα δεν πάει μόνο στα βουνά, αλλά πλανάται και πάνω απ τα πολεμικά αεροδρόμια όπως διαπίστωσε στη συνέχεια
Η ζέστη αφόρητη εκείνο το μεσημέρι, σκληρή δοκιμασία για σώματα και ψυχές.
«Eπί των όπλων!» η διαταγή που δεν ήθελε ν ακούσει κανένας τους,μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα, κάνοντας τους ηλιοψημένους μάχιμους να σκαρφαλώσουν σαν τις μαϊμούδες επάνω στα κοχλάζοντα αντιαεροπορικά μπόφορς.
Τα πάντα καίγανε κάτω απ τον ήλιο σε τέτοιο βαθμό ,που ήδη τα πρώτα εγκαύματα έκαναν εμφανή την παρουσία τους στα ακάλυπτα χέρια.
Σκίστηκαν μαντίλια και φανέλες και γίνανε επίδεσμοι για να προστατεύσουν τις παλάμες που ήδη είχανε βγάλει φουσκάλες.

Στάθηκε ορθός επάνω στο πλάτωμα του ενός αντιαεροπορικού, επιστατώντας τους δυο σκοπευτές ,αριστερά και δεξιά του, αλλά και τον τροφοδότη που θα τοποθετούσε την δέσμη των βλημάτων στην υποδοχή που υπήρχε στο πίσω και πάνω μέρος του όπλου,αλλά και θα το πυροδοτούσε στη συνέχεια ,πατώντας το ποδοστήριο.
Αλλοι δύο πιο πίσω ,ήτανε επιφορτισμένοι να μεταφέρουνε και να εφοδιάζουν ανελιπώς με βλήματα τον τροφοδότη.

Η δική του ευθύνη πέραν των άλλων, ήτανε ο υπολογισμός της πορείας του αεροσκάφους, μέσω ενός απηρχαιωμένου συστήματος, αλλά και ο συντονισμός με τους δυο σκοπευτές, ώστε να «εγκλωβιστεί» και ν ακολουθήσουν τα πυρά.
Αστεία υπόθεση με τις ταχύτητες των τζετ!Απλά σκόπευαν σ ένα συγκεκριμένο σημείο του ουρανού ,κατά κύριο λόγο στην νοερή προέκταση των διαδρόμων και σε ύψος 30-40 μοιρών, υποθέτοντας ότι από εκεί θα εφορμούσαν τα εχθρικά βομβαρδιστικά για να πλήξουνε τους διαδρόμους και τα υπόλοιπα τα αφήνανε στη θεά τύχη.
Ήτανε ήδη γύρω στις 3 ώρες καθηλωμένοι πάνω στα όπλα τους και ο εχθρός δεν φαινότανε πουθενά.
Τον είχε καθησυχάσει το γεγονός του ότι δεν είχε δοθεί η εντολή ν απασφαλιστούν τα όπλα, στα οποία είχαν ήδη τοποθετηθεί τα βλήματα και έτσι υπέθεσε πως ίσως να επρόκειτο για άσκηση..
Ξαφνικά.ένας ήχος μακρινός που πλησίαζε ,έκανε τα μάτια αλλά και τα αντιαεροπορικά να στραφούνε προς τα εκεί.
Όμως ούτε κάν πρόλαβαν να δούνε ένα Τ33 εκπαιδευτικό, που πέρασε σύριζα πάνω απ τον κύριο διάδρομο και στην συνέχεια υψώθηκε στον ουρανό σπάζοντας τους τα τύμπανα.

«Δεν αντέχουμε άλλο !» φώναξαν σχεδόν ταυτόχρονα οι δυό σμηνίτες που επάνδρωναν τα δυό τετράδυμα. Είχαν σηκωθεί όρθιοι πετώντας τα κράνη τους και ζητούσανε απελπισμένα νερό.
Και οι δυό τους φέρανε πολύ σοβαρά εγκαύματα και ήτανε αδύνατον να συνεχίσουνε μέσα σ εκείνους τους πυρακτωμένους τάφους.

Τους κάλεσε κοντά του ,δίνοντας την εντολή ν αντικατασταθούνε άμεσα.Στο κατόπιν έδωσε την εντολή στον υπαξιωματικό που επιστατούσε στο δεύτερο μπόφορ και ήτανε πλησιέστερα στο φυλάκιο, να τους συνοδέψει μέχρι εκεί, για να μη βρίσκονται κάτω από τον ήλιο και να τους επιβιβάσει σ οποιοδήποτε όχημα εκινείτο περιμετρικά στον εσωτερικό χώρο του αεροδρομίου ,ώστε να τους μεταφέρει στο αναρρωτήριο.
Εκείνοι όμως αρνιόντουσαν πεισματικά ν αποχωρήσουνε, ζητώντας μόνο λίγες σταλαγματιές δροσερό νερό να πιούνε. Αναγκάσθηκε και τους έστειλε σχεδόν σηκωτούς, γιατί τα εγκαύματα τους ήτανε εκτεταμένα και σε ανησυχητικό βαθμό.

συνεχίζεται

[Αννέτα]

Πολύ καλό!

καλησπέρα

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Αληθινες ιστοριες!!!
καλησπερα

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Μας κάνεις και ανατριχιάζουμε,marako.
Ο λόγος σου ζωντανός με όλες τις λεπτομέρειες.
Την καλημέρα μου.