Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Εφτά δραχμούλες όνειρα

Koιτάζω μες στα μάτια σου τη θάλασσα
και κλαίω για τα νιάτα που χαλάλισα
στις ξέρες και στης τρέλας μου τα κύματα,
στου Έρωτά σου τ' άγρια διλήμματα !

Σ' αυτή που μ' άνοιξες πληγή,
χωράει ο Ουρανός κι η γη,
μα δεν χωράει το "γιατί"
κι ας σε ρωτάω μια ζωή !

Φωτιά μεγάλη στο μυαλό μου άναψες,
χώθηκες μέσα κι όσα βρήκες τα 'καψες,
εφτά δραχμούλες όνειρα μου δάνεισες,
μα μου τα πήρες πίσω και μ' αφάνισες !

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προβολές: 23

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 5 Ιούνιος 2010 στις 16:06: Την καλησπερα μου

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 5 Ιούνιος 2010 στις 19:00: Κυκλοφορώντας στων ονείρων τις νευρώσεις,
απο/γοητεύσεις αναπαράγονται.

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 5 Ιούνιος 2010 στις 19:27: Σ' αυτή που μ' άνοιξες πληγή,
χωράει ο Ουρανός κι η γη,
μα δεν χωράει το "γιατί"
κι ας σε ρωτάω μια ζωή !

καλησπέρα.
υπέροχο Γιώργο!!!!.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 5 Ιούνιος 2010 στις 20:22

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 5 Ιούνιος 2010 στις 22:51: Σ' αυτή που μ' άνοιξες πληγή,
χωράει ο Ουρανός κι η γη,
μα δεν χωράει το "γιατί"
κι ας σε ρωτάω μια ζωή !

Καταπληκτικό τραγούδι!!!

καλησπέρα

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 6 Ιούνιος 2010 στις 0:01: εφτά δραχμούλες όνειρα μου δάνεισες,
μα μου τα πήρες πίσω και μ' αφάνισες

Γειά σου Γιώργη μέγα Στιχουργέ!!!!!!!