Η ποιήτρια Ελπίδα Κωστοπούλου

[Στιχοπλάστης]

'

Αχτίδα στους παράξενους καιρούς που τώρα ζούμε

φως μες το θεοσκότεινο σύμπαν που περπατούμε,

η φίλη μας ποιήτρια Ελπίδα Κωστοπούλου

έχει το ρόλο ταπεινού και των ηθών συμβούλου...

Από βραβεία πλουμιστή, χαμόγελο γεμάτη

με το γλυκό του κουταλιού κι άνοιξη μυρωδάτη...

Είναι από κόσμο αμόλυντο τ' απίθανα γραπτά της,

του παραδείσου μιά μικρή πόρτα είν' η καρδιά της...

Σε μιά ψυχή σαν θέλησε ο Πλάστης για να κτίσει,

με αρετή να ποτιστεί η γυναικεία φύση...,

διάλεξε την Ελπίδα μας, ποιήτρια μεγάλη,

όπου ομορφιά κι ευπρέπεια τα έκανε χαλάλι !

Πάντα το λόγο τον καλό έχει στα ανθισμένα

τα χείλη της, με τη χαρά που είναι ποτισμένα,

άγγελος που τα πνεύματα ζητά να ελευθερώσει,

τα κοιμισμένα αισθήματα στοργής να φανερώσει...

Ελπίδα, φίλη μας καλή, με τους πηγαίους στίχους,

τις ζωγραφιές της άνοιξης, τους ανθισμένους ήχους,

νά 'χεις πάντα την εύνοια της πιό μεγάλης Μούσας

και την ευχή της Παναγιάς Παρθένου Γρηγορούσας...

.

[marakos]

η Ελπίδα μας,ειναι μια πολυβραβευμενη ποιήτρια αλλα κι ενας ξεχωριστός άνθρωπος,που μας τιμα η παρουσια της σε τουτη την γωνιά.Ευγε φίλε για το υπεροχο ποιημα σου !

[Ειρήνη]

Μάριε δεν αντιλέγω!
Μόνο που η Ελπίδα έπρεπε να μείνει στη Γωνία
(αν υποθέσουμε ότι κάποιος την πείραξε) μόνο και μόνο γι αυτή
την αφιέρωση. Άσε που όλοι εμείς την είχαμε μη βρέξει και μη στάξει.
Τουλάχιστον να μην σβηνότανε για να υπάρχει το Ευχαριστώ της σ' αυτό το ποίημα!

[marakos]

Λόγω σπονδυλικης στηλης που ειναι γιοματι σιδερικο,δεν εχω τις αντοχές να διαβασω όλα τα πονηματα.Ομως μπαινοντας τυχαία,δεν μπορω να καταλαβω γιατί σβήστηκε απο το ποίηση.