Η κόκκινη μηλιά

[Ειρήνη]

Πέρνα κι αυτή την ατραπό,
άιντε και αγάντα,
δέντρα που έχουνε καρπό
πετροβολούνε πάντα.

Από τη μια η Χάρυβδη,
από την άλλη η Σκύλα,
εβάλανε στο στόχαστρο
τα κόκκινά σου μήλα.

Εσύ όμως αγέρωχη
στέκεις και δε λυγιέσαι
τρέφεις και αντρειεύεσαι
όσο πετροβολιέσαι.

Στάζει δροσοσταλιές φιλιά
του ουρανού η κρήνη
όσο γαυγίζουν τα σκυλιά
και τις σχισμές σου κλείνει.

[M alive s]

Όταν πέτρινες συμπεριφορές,
πάνω σε γενναιόδωρες συμπεριφορές σκοντάφτουν,
δύναμη αντανακλάται,που την ψύχρα,διασπά.