Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Η Γλώσσα μου η ελληνική

...παγκόσμια μερα Ελληνικής Γλώσσας χτες...αν ήταν να δώσω μ' ενα τραγούδι μονάχα να καταλάβει ένας ξενόγλωσσος το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας, θα τον ανεβαζα σε μια κορφή της Πίνδου με θεα ως κατω τον Αμβρακικό, και θα του 'βαζα ν' ακούσει το τραγούδι αυτο του Ελύτη και του Μίκη,πρώτα μοναχα να τ' ακούσε και μετά θα του το μετεφραζα...

Τη Γλώσσα μου τη σπούδασα,
χρόνους τριάντα-δυό,
με κυπαρισσομόλυβα,
στης Πϊνδου το σχολειό :

Το "άλφα" στ' αστρανάμματα,
το "βήτα" στο βοριά,
το "λάμδα" στις λυκοποριές,
το "ρο" στη λυγαριά.

Άι, λυγαριά κορμάκι μου,
που μ' έβγαζες ψηλά
στα χίλια μέτρα κι έπαιρνα
γλυκιά κεροδοσιά,
στ' άστρου την αθεμέλιωτη
την πέτρινη εκκλησιά . . . !
..............................................
Τη Γλώσσα μου την έμαθα
στης Πίνδου το σχολειό :
Το "γάμα" στην αστροφεγγιά,
το "νι" στον κεραυνό,
το "κάπα" στον αδιάβατο
του Βίκου τον γκρεμό :

Άι,όνειράκια μου γκρεμοί,
να πέφτει το κακό
της μοίρας τ' άγριο στοιχειό
και το θανατικό,
να πέφτουν να τσακίζονται,
σαν σπούργος να περνώ,
μονάχα με τραγούδισμα,
ψωμάκι και νερό . . . !
..............................................
Τη Γλώσσα μου μελέτησα
στης Πίνδου το σχολειό :

Το "έψιλον" στην ερημιά
τ' άμβωνα του βουνού,
το "πι" στα πετρογέφυρα
τ' Αώου ποταμού.

Άι, αίμα ποταμάκι μου
κόκκινο κι αχνιστό,
σοφόν κι αλαφροϊσκιωτο,
χρόνους τριάντα-δυό,
μ' αρμένισες στου Κόζιακα
το πετροπέλαγο :

Τι γοργονίτσες-άσματα !
Τι στιχοδέλφινα !
Τι δεκαπεντασύλλαβοι !
Τι λόγια πέτρινα !

Κι από τα πάνω, βρόχινο
Θεούλη φίλημα,
έσταζε ο πετροκότσυφας
γλυκά το ποίημα :

-Τιτίβ-τιτίβ και δόξα σοι
αμάραντε βοριά!
Δόξα στον Πόνο Τ' Άνθρωπου,
δόξα και στα βουνά,

που 'χουν τη μπέσα του φτωχού,
το μπόι τ' ουρανού,
την αγιοσύνη του Χριστού,
τη δόξα του Θεού !
...........................................
Τη Γλώσσα μου τη βύζαξα,
στης Πίνδου το μαστό,
πρωτόγαλα κι αγίασμα
και μάνα απ' το Θεό . . . !
ά. -λεύτερη Πϊνδος

...κι άλλα λόγια και τραγούδια , εδώ :
http://aggelospapagewrgiou.blogspot.gr/

Προβολές: 454

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 9 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 11 Απρίλιος 2010 στις 20:03: Αριστουργημα!!!!
Ειχε δικιο ο στιχοπλαστης που απαιτησε να το ξαναβαλεις!!!
Την καλησπερα μου

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 11 Απρίλιος 2010 στις 20:10: Το "άλφα" στ' αστρανάμματα,
το "βήτα" στο βοριά,
το "λάμδα" στις λυκοποριές,
το "ρο" στη λυγαριά.

Υποκλίνομαι!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Απρίλιος 2010 στις 22:18: Το Α και το Ω της ΠΟΙΗΣΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 12 Απρίλιος 2010 στις 1:04: Μεγαλούργησες Άγγελε
ανάσανα τον αέρα του ...όχι αστεία

θαυμαστικά και υποκλίσεις !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 12 Απρίλιος 2010 στις 15:51: Τη Γλώσσα μου τη βύζαξα,
στης Πίνδου το μαστό,
πρωτόγαλα κι αγίασμα
και μάνα απ' το Θεό . . . !
Πολύ δυνατή γραφή!!!!!! Υπέροχο!!!!!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 12 Απρίλιος 2010 στις 18:55: '
Ποίημα που το διαβάζεις, το ξαναδιαβάζεις και δεν το χορταίνεις !
Ποίημα που μ' έκανε να δακρύσω και την πρώτη φορά που το διάβασα και τώρα...
Αν το διαβάσετε και 'πιάσετε' το ρυθμό του, συγκλονίζει !
Μιλάει στα εσώτερα της ψυχής μου και με συντάραξε πάλι...
Θυμάμαι όταν το πρωτοδιάβασα, χωρίς πλάκα, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ..., θα κοιμήθηκα καναδυό πρωινές ώρες...
Οι στίχοι του στροβιλίζονταν στο μυαλό μου και η 'βουνίσια' συγκίνησή τους διαπερνούσε την σπονδυλική μου στήλη...
Το έμαθα απ' έξω το περισσότερο ήδη από εκείνο το βράδυ...
Με άγγιξε όσο κανένα άλλο ποίημα...
Ούτε στην παιδική μου ηλικία, όταν πρωτοανακάλυπτα τους ποιητές, δεν με 'ακούμπησε' άλλο κομμάτι έτσι...
Από αυτό και μόνο το ποίημα πρέπει ο Σαμάνος να αναγνωριστεί σαν σύγχρονος μεγάλος ποιητής, γιατί πράγματι είναι !

Γειά σου μεγάλε ποιητή, φίλε μου Σαμάνε !
Είθε να βρεις αυτά που γυρεύεις...

.

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 14 Απρίλιος 2010 στις 14:04: Φίλε Άγγελε υποκλίνομαι και εγώ
Είναι υπέροχο το ποίημά σου
γεμάτο Ελληνικά βουνά και παιδική ευαισθησία
ξεφεύγει απ' την επιφάνεια της συνείδησης με
μακροβούτια, για να ψαχουλέψει το βυθό
Έχει ρυθμό, ευαισθησία, ομορφιά, όραμα και βάθος
Συγχαρητήρια

Σχόλιο από τον/την astrojoggi στις 9 Ιούνιος 2010 στις 17:20: Απιστευτης ομορφιας Τιτιβιστη!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 9 Φεβρουάριος 2013 στις 6:41: .

!!!!!!!!!!!!!!!!!

Στη θεϊκή τη νόηση

στης γλώσσας το ρυθμό

τα χέρια σου δουλεύονται

με μουσικό χορό.

Συχνά δίνουν αλάνθαστα

χρυσάφια χίλια δυο

τις άφταστες φιγούρες τους

περνούν εις στο μυαλό.

Με ήχους ανερμήνευτους

με αίμα ακριβό

γεμίζουν την καρδούλα μας

και με λεμονανθό.