Της ψυχής μας το στέκι
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το όνειρο που είδα πολύ πρόσφατα.
Θα σας το περιγράψω λοιπόν και εσείς το ερμηνεύετε κατα το δοκούν.
Ήμουν λέει επικεφαλής της ΜΟΜΑ.
Έβλεπα τον κόσμο στο δρόμο να ψάχνει τους κάδους των σκουπιδιών,αλλά και άλλους να ζητιανεύουν στα φανάρια, αφού πρώτα είχαν διώξει όλους τους ξένους που τα εκμεταλλευόντουσαν.
Κάποια στιγμή δεν το άντεξα και αφού μάζεψα γύρω μου κάποιους συναδέλφους,ξεκινήσαμε μια πορεία προς την βουλή.
Εκεί μπροστά, μας σταμάτησαν τα ΜΑΤ. Πίσω μας ακολουθούσανε οι πεινασμένοι πολίτες.
Τότε κάλεσα στο κινητό μου μια μονάδα της ΜΟΜΑ,ν ανοίξουμε τάχατες ένα δρόμο μέσα από τον εθνικό κήπο ώστε να ενώσουμε τη Βασιλίσσης Σοφίας με την Ηρώδου του Αττικού, για να μη κάνουνε κύκλο τα αυτοκίνητα .Κατέφθασαν πέντε μεγάλες μπουλντόζες κι αρχίσαμε τη δουλειά.
Κάποια στιγμή στρίψαμε στα ξαφνικά αριστερά και γκρεμίζοντας την μάντρα του εθνικού κήπου που συνόρευε με τη Βουλή, εισβάλαμε μέσα.
Τότε έγινε της τρελής, καθώς κατέφθασαν στρατιωτικές δυνάμεις να υπερασπιστούν το «ναό της Δημοκρατίας».
Ήδη είχαμε συλλάβει τους υπευθύνους της καταστροφής της χώρας, τον Σημίτη ,τον Καραμανλή,τον Γιωργάκη, καθώς και όσους είχαν ευθύνες σε θέματα οικονομικής πολιτικής και από τα δύο κόμματα.
Μαζεύτηκε πολύ κόσμος και ζήτησε να τους κρεμάσουμε.
Ο στρατός τότε πήρε εντολή να μας πυροβολήσει, αλλά δεν το έκανε, όπως δεν το έκαναν και τα τανκς που κατέφθασαν κατόπιν εντολών της στρατιωτικής ηγεσίας τους.
Απεναντίας ενώθηκαν μαζί μας και με δεμένους τους υπαίτιους επάνω στις μπουλντόζες αναχωρήσαμε για μια υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.
Εκεί κάναμε ένα πρόχειρο λαϊκό δικαστήριο και αποφασίσαμε την έσχατη των π(ει)νών.
Κάπου στην Κυψέλη ,τους παραχωρήσαμε μικρά διαμερίσματα και τους δώσαμε από 360
ευρώ στον καθένα τους για να επιβιώσει.
Μπορούσαν να πηγαίνουνε στα σουπερ μάρκετ να ψωνίζαν, αλλά πάντοτε υπο
φρούρηση.
Εν τω μεταξύ κατασχέσαμε κάθε κινητή και ακίνητη περιουσία τους.
Ο Σημίτης έτρωγε τις ελιές του και ο Καραμανλής έγινε σαν τσιγαρόχαρτο,ο δε Γιωργάκης έφτασε με το ποδήλατο στην Αμερικανική πρεσβεία, αλλα του κλείσανε κατάμουτρα την πόρτα και τον μαζέψαμε χωρίς την αλυσίδα και αμούστακο..
Εκείνη την στιγμή ξύπνησα από μια κράμπα. Μέχρι εδώ το όνειρο.
Μαράκος
ΜΟΜΑτωρ
Σχόλιο
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά