Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ

Μισή αλήθεια λέγανε τα συνθήματα στους τοίχους .

Άλλη μισή είχε κρυφτεί κάπου στ’ αστέρια .

Εκεί ψηλά που στέλνεις τη ματιά σου

κι όλο κοιτάς δειλά μήπως σε πρόσεξε κανείς .

Δεν έπρεπε να ξέρουν οι καιροί πόσο ψηλά

μπορούμε να κοιτάξουμε πριν φέξει .

Κι είναι το φως τόσο πολύ τα μεσημέρια

που σε θαμπώνει και ξεβάφει τα τραγούδια .

Μα σαν βραδιάζει ζωντανεύουνε οι δρόμοι

και ξαγρυπνούν για να ακούν τα βήματά μας

να ανεβαίνουν ρυθμικά στους ουρανούς .

Μες την παλάμη μας ένα γυάλινο όνειρο κρατάμε .

Το σφίγγουμε πολύ , ίσαμε να ματώσουμε .

Μετά μ’ αυτό το θυμωμένο αίμα

ξεπλένουμε τις προσευχές μας .

Κι ανασαίνουμε .

Κι αναζητούμε .

Και προχωράμε .

Ερειπωμένο μυστικό τούτες οι διαδρομές

που ‘χαν προσεχτικά φυλάξει τα βλέμματά μας

για να μην ραγίζουν .

Κι εμείς όλοι εμείς ψηλαφίζουμε τα λόγια μας

στους τοίχους κι ύστερα ταξιδεύουμε στα αστέρια .

Εμείς μονάχα εμείς που τις νύχτες ζούμε αληθινά

και τις μέρες χαμογελούμε ψεύτικα .

Προβολές: 21

Σχόλιο από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 12 Φεβρουάριος 2010 στις 21:46: ΚΙ ΑΝΑΣΑΙΝΟΥΜΕ,

ΚΙ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ,

ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ...

ΕΥΓΕ/////////////

ΚΑΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ...
ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ/////

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 12 Φεβρουάριος 2010 στις 21:55: Εξαιρετικο!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 13 Φεβρουάριος 2010 στις 0:23: Ναι ειναι Εξαιρετικο!!!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 13 Φεβρουάριος 2010 στις 11:31: '
Δυστυχώς ζούμε σε έναν κόσμο υποκρισίας που κανείς μας
δεν μπορεί να αποφύγει η να ζήσει διαφορετικά...
Αν κάποιος αποφάσιζε ξάφνου να ζήσει όπως στην ουτοπία μας
φανταζόμαστε...,
θα χαρακτηριζόταν το λιγότερο γραφικός, τρελός , ανόητος...
Μου άρεσε ο τρόπος που έχεις παραθέσει το ποίημα καθώς και το μέτρο του
καθότι πιστεύω πως σε αναδεικνύει καλύτερα, (το μέτρο),
ενάντια στα παλαιότερα δημιουργήματά σου...
Είναι ποίημα βαθύ, αλλά το δείχνει κιόλας...