Απόσταγμα

[Ηρακλής βαϊτσαρας]

Μύρισε κι απόψε το γιασεμί
Ίδιο πάντα
Σαν από τότε
που γεννήθηκε ο κόσμος
Και συ απορείς τι άλλαξε
Στο εδώ, στο τώρα
Κάτι ίσως ανάμεσα στα φύλλα
στον ψίθυρο του αέρα
Σ΄ αυτό το αιώνιο αποστακτήρα
των ψυχών
ο θάνατος μοσχομυρίζει
Σαν αρχαίοι ύμνοι χτίζουν
στο αιθέριο μονοπάτια
συλλαβιστά και απόμακρα
Πάντα στην ίδια μυρωδιά
ο μετρονόμος της ψυχής μου
μετρά αδιάκοπα τις εναλλαγές
σε ένα ρυθμό αργό σαν της πέτρας
Ξοδεύτηκα στις αισθήσεις μου, αυτό είναι αλήθεια
μα τώρα ξέρω να μετρώ
Κρατώ το μολύβι σταθερά κι αντέχω
μέχρι να ματώσουν τα δάχτυλα
Μέχρι να μάθω αυτό που γλιστρά και ξεφεύγει
κάθε που το κοιτώ
που το οσμίζομαι

Μύρισε κι απόψε το γιασεμί
Θα το παντρέψω με την ανάσα μου
Και ας με πάει …..

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Να `μασταν αποστάγματα, γιασεμιού οσμής, να μας παντρεύει ο κόσμος με την ανάσα τους και μεις να παντρεύουμε την ανάσα μας με των άλλων τ` αποστάγματα κι ας πηγαίναμε...σ` αυτόν τον κύκλο όλοι χωρούμε και οι ψυχές μας θα μελώνανε.
Μ` εντυπωσίασες.
Καλό απόγευμα.

[Γιάννης Ποταμιάνος]

Συγχαρητήρια και από εδώ
Είναι πραγματικό κόσμημα
Καλό απόγευμα

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!
καλησπερα

[Ειρήνη]

Ωραία που μύρισε το γιασεμί!!!!

[Ηρακλής βαϊτσαρας]

Σας ευχαριστώ μου δίνετε δύναμη.